Version collateral simplificada
La
idea de que la narraçon extraordinaria, tyamada l “Framento
Joyce-Armstrong”, ye un “xhuœw pràticu” elaborau — que se
creou ansì por una persona incònita maldita cun un humorismo
perverso & siniestro — abandonou-se por todolos que scrutinarun
l assumtu. El mas macabru & fantasiosu de los cospiradores
hesitarìæ inantea de coneta’ læs suæs fantasìæs cun aquelhos
fheithos indisputables & funestos q’arrefhuœrçæn el
framento. Magar se’ læs asserçones contenidæs fantàsticæs &
ta mostruosæs, fhuœrça-se non ostante pœr riba l intelletu comun
lo de ser verdadeiræs, & fhairan-mos axhusta’ læs nuœssæs
ideæs a læs nuœvæs situaçones. El nuœssu mundo paheç xebrase
por un spacin pequenhu de seguridà precariu conforme a un
insuspeithau & singularìssimu pelligro. You procurarei n esta
narrativa, q’arreproduz el documento primitivo na suæ fhorma
parcialmente framentaria, presentar todolos fheithos de t’hagora a
l lleitor. Cumo introduçon hei dizir que, mesmo si s’ha de duldar
de la narraçon de Joyce-Armstrong, nun ye possible qüestionase los
fheithos concernientes a l lhogarteniente Myrtle, R. N., & a l
señor Hay Connor, que sin lo duldar incontrarun el sou final de la
maneira ende descrita.
Atopou-se
l framento Joyce-Armstrong nel lhogar tyamau Lower Haycock, a cerca
d’un kilòmetro & medio a poniente de l lhogarin de Withyham,
cabo la raya ente Kent & Sussex. El quinze setiembre l anhu
previu James Flyn, un obreiru rural asalariau por Mathew Dod,
agricultor & proprietariu l Chauntry Farm, Withyham, oservou un
tuœru ganzaveræ extendìu a l par de l caleyu que passa arrodiando
la sebe n Lower Haycock. Adelantrando delhos de passos atopou unos
binòculos rotos. Finalmente, ente urtigæs nel fhuœxu essi,
discobrîu un lhibru planu, de pasta dura n canevàs, q’avultaba
ser un quadernu de fhuœyæs dismontables, & a l xebra-se,
delhæs volarun pente la base la sebe. Apañou-læs, solo que delhæs,
inclusive la primeira, nunca s’atoparun. Esti fheithu deixa un
hiatu deplorable n esta narraçon portentosa. El quadernu lhevou-se
pol obreiru a l sou impresariu, que pœla suæ parte lu presentou a l
doutor J.H. Atherton, de Hartfield. Esti señor aìna catou cun sigo
la necessidà d’un exame por expertos & por esso l manuscritu
mandou-se a l aero Club de London, u hagora cinca.
A l
manuscritu faltæn-y très tyanæs — la primeira, la segunda &
la penùltima — Tamien se xebrou una a lo postreiro de la
narrativa, magar nun influencia’ la suæ falta na coherencia total de
l cuœntu. Supon-se que l intamu sumidu describìæ læs
qualificaçones aeronàuticæs de l señor Joyce-Armstrong, que se
son a extraer d’outræs fhøntes: amite-se nun tener elhi
comparança dala ente los meyores pilotos angleses. Mũîthos anhos
considerou-se-lu cumo l mas ousau & intelletual de los
aeronautas, una combinaçon que y permitîu alternativamente inventar
& probar diversos aparatos nuœvos, incluyendo l acessorio comun
gïroscòpico que porta l sou nome.
El
cuœrpu principal de l manuscritu scribîu-se nidio n tinta, solo que
læs poucæs renglreiræs finales s’anotarun a lhapiceiru & son
tan irregulares pa de tras, que mal son a penæs descifrables —
exatamente cumo se sperarìæ de star scribiendo-læs cun apuru nel
assientu d’un avion que s’anda ximelgando. Ha hi, ha
d’adicionase, intafharraduræs, n intrambæs tyana final &
cobierta q’expertos de l Ministerio d’Interior confirmarun ser
sangre, probablemente humano & cun certeza mamìfero. El fheithu
d’atopase n esti sangre daquè asemeyando l paràsitu la malaria, &
sabese que Joyce-Armstrong sufrìæ de fiebre intermitente, ye un
exemplo notable de læs nuœvæs armæs que la sciencia moderna pon
næs manœs de los nuœssos detetives.
&
Hagora daquè de la personalidà l autor d’esti textu que marca
època. Joyce-Armstrong, a comuña cun los poucos amigos que da veræs
sabìæn daquè de l home, yera poeta & visionariu, egualmente
mecànicu & inventor. Yera home de considerables haberes, que
gastaræ mũîtho na suæ diversion aeronàutica. Tenìæ quatro
aeroplanos privativos d’elhi nos sous hangares cabo Devizes, &
diz-se tener elhi fheithæs non mènos de ciento setenta ascensiones
nel cursu l outru anhu. Yera un home reclusu cun periodos d’humor
scuru, nos q’eludìæ contatu cun los collegas. El Capitan
Dangerfield, que lu conhœcìæ meyor q’outros, diz d’haber
ocasiones u læs excentricidahes d’elhi amagabæn tornase daquè
mas serio. La zuna de lhevar cun elhi un fusil n avion yera una
manifestaçon d’elho.
Outra
yera l efeitu mòrbidu cun que l acidente l lhogarteniente Myrtle y
afetaræ la cabeça. Myrtle, q’andaba tras una plusmarca d’altor,
baltiou a tierra d’un altor camin de los trenta mil pies. Horrible
de narrar, la cabeça fhueræ-y inteiramente obliterada, magar que
cuœrpu & extremidahes preservaren la suæ configuraçon. In cada alcuœntru d’aeronautas, Joyce-Armstrong, d’alcuœrdo cun
Dangerfield, introgaba cun una risina enimàtica: “& u, por
favor, anda la cabeça de Myrtle?”
Outra
vez cun ocasion d’una cena, nel refetorio de la Scuœla Aviaçon in
Salisbury Plain, intamou un alderique cun que serìæ l pelligro mas
persistente que se dirìæn atopa’ los aeronautas. N ascuîthando
opiniones sucesivæs cumo: batses d’aire, costruçon defetuosa &
inclinaçon excessiva… concluyîu alçando los costinos &
refhugando presenta’ læs suæs propriæs opiniones, magar da’ la
impression de diferir de qualquiera exposiçon de los collegas.
Mereç
la pena arrecalcar que de puœis de la suæ disapariçon total,
discobrieræ-se que los sous assumtos privahos s’eguaræn cun una
precision que podrìæ indicar tener elhi una fhuœrte premoniçon de
disastre. Cun estæs explicaçones essenciales vou hagora presenta’
la narraçon exata tala & cumo ye, intamando pœla tercer tyana l
cartafhuœyu insangrentau:
“… Sì
q’ansì, xhantando n Rheims cun Coselli & Gustav Raymond,
comprehendì que dalu de los dous sabìæ de minaça particular nos
altos stratos de l amòsfera. De fheitho nun yos dixi nada de lo que
you pensaba, cun todo aveirei-me tanto, que de tener elhos tenido una
idea anàloga, nun mi la deixabæn explicar. Non ostante son dous
homes valreiros & vanidosos que nun piensæn ma n ve’ los sous
ridìculos nomes nos noticiarios. Ye interessante oservar que d’ente
elhos dalu ascendieræ nunca mũîtho pœr riba los venti mil pies.
Naturalmente, homes ha hi ya que cutieræn alturæs mas grandes
q’estos dous cun aerostatos & scalando montes. Ha ser mũîtho
mas alto quando un avion entra na zona pelligro — siempre
presumiendo ser corretes læs premoniçones miæs.
“Los
aviones lhevæn stando cun nòs mas de venti anhos t’hagora ya &
ye-se a introgar un: por que la minaça diba arrevelase solo wœy? La
respuœsta ye ovia. D’aquelha, quando los motores flrouxos, unde un
nome
ou Green
de cien cabalhos vapor se consideraba abondo pante todælæs
necessidahes, los vuœlos stabæn mũîtho mas restritos. Hagora que
très-cientos cabalhos vapor son mas de rieglra que d’excepçon,
vjsitæs a los stratos altos tornarun-se per fàciles &
per comunes. Ha hi los d’ente nòs que son a alcordase como, na
nuœssa mocidà, Garros otenìæ una reputaçon mundial por cuti’
los diez & nuœve-mil pies & considerou-se una fhaçaña
notable volar pœr riba los Alpes. Læs nuœssæs expetativæs
spoxigarun hagora imensurablemente & ha hi venti vuœlos por cada
un de los anhos previos. Mũîthos tienen-se fheitho cun discreçon.
La raya de trenta mil pies tien-se algamada freqüentemente
n sin outræs torgæs que frìo & asthma. Que pruœba esto? Un
vjsitante ye a descender a esti planeta mil vezes in sin alcontrar un
tigre. Cun todo, los tigres existen & si por casu se pousare n
una selva, podìæn devoralu. Ha hi selvæs na amòsferæ superior,
cun cousæs peyores que tigres habitando-la. Avulta-mi que
futuramente estæs selvæs diran cartografìase acuradamente.
Mesmamente sou a desinar nel momento presente duæs talæs: una cinca
n riba l distritu de Pau-Biarritz, pœr Francia. Outra ende,
Mesmamente n riba la miæ cabeça segun scribo eiquì n lhar in
Wiltshire. Magar que piense haber quiçà una terceira n riba l
distritu de Homburg-Wiesbaden.
“Fhoi
el Sumir de los aeronautas el que de mano me punxo a pensar.
Evidentemente, todos dizìæn que baltiaræn a l mar, solo q’esto
nun me satisfizo nunca. Primeiro, Verrier in Francia: la suæ màchina
discobrîu-se cabo Bayone, solo que nunca atoparun el cuœrpu. Houbo
l casu de Baxter, que tamien se sumîu, magar q'atoparun el motor &
delhos de sofhitos de fhierro n un viescu n Leicestershire. N esti
casu, el Dotor Midleton, d’Amesbury, q’oservaba esti vuœlu cun
telescopio, declararæ tener visto precisamente inantea delhæs de
nublres scurecey la vision de l avion a una altura enorme. Ascendìæ
aìna perpendicularmente alto n una sucession de botes d’una
maneira que se podier pensar impossible. Esta fhoi la oservaçon
final de Baxter. Houbo una correspondencia nos papeles, solo que nun
lhevou a conclusiones. Houbo casos similares & lhœw aìna fhoi
la muœrte de Hay Connor. Que de fhalucar houbo por un misterio nel
aire irresuœltu & que de colunæs nos papeles de mediu penique!
— & que pouco se fhixzo por resolve’l casu! Descendîu n un
tremendu vuœlu a picu d’un altor incònitu. Nunca salîu de la
màchina, nin morrîu nel assientu l pilotu. De que morrîu? ‘Un
mal de l coraçon’, dixerun los doutores. Fatada! El coraçon de
Hay Connor andaba tan sanu cumo l mîou. Que dixo Venables? Venables
yera l ùnicu home cabo elhi a l morrer. Dixo que tremblraba &
avultaba un home per acoradìssimu. ‘Morrîu de terror’, dixo
Venables, cun todo, nun fhoi a afigurase de que tuvieræ lherça. Mal
y dixeræ una pallabra a Venables, que sonaræ a ‘mostruoso’.
Nun se pudo descifrar nada de la que s’investigou. Mostros! Esta
fhoi la postrer voz de Harry Hay Connor. & Morrîu EFETIVAMENTE de
pavor, talo cumo Venables pensaba.
&
D’aquelha staba la cabeça de Myrtle. Sohes quien a pensar —
daquien ye da veræs a pensar? q’una cabeça humana ye a
introducise da fheitho n cuœrpu pola fhuœrça d’una baltiada?
Egual yera possible, solo que nunca crehì q’esto lo yera n casu de
Myrtle. & La grasa na roupa — ‘todo pingando de grasa’ –
daquien dixeræ quando la investigaçon. Raro que nun se mangaren a
pensar de puœis d’estæs pallabræs! You sì — puœis d’aquelha
ya lo anduvieræ you meditando mũîthu tiempu ha. Tengo fheithæs
très ascensiones — como me fhadiaba Dangerfield pol mîou fusil! —
solo que nunca fhui a algamar altor abondo. Hagora, cun esta màchina
nuœva & fina de Paul Veroner & l sou Robur de ciento setenta
& cinco cabalhos vapor, hei facilmente toca’ los trenta mil
pies mañana. A l fhazelo, tirarei un tiru. Talvez tenga de pegay un
tiru tamien a outra cousa. Claro, ye pelligroso. Si un collega quier
eludi’l pelligro tenrìæ de desistir da fheitho de volar &
sucumbir a unæs pantuflæs & una bata. Sì q’ansì vjsitarei
la selva aerea mañana — & si ha hi ende daquè, sabrei-lo. Si
torno, atoparei-me fheithu un pouco famosu. Si nun torno, esti
quadernu podrà explica’ lo que procuraba fhazer & como n lo
fhaziendo perdì la vida. Non ostante nada de galimatìas d’acidentes
ou misterios, VOS lo ruœgo.
“Fhixzi
eleçon de l monoplano de Paul Veroner pa la mission. Nun ha hi nada
cumo un monoplano habiendo lhabor que fhazer. Beaumont aprehendîu-lo
ceho nos primeiros tiempos. Pongo por casu: nun y afeta la mugor &
cun læs intemperies dà la impression de tener d’andar pente læs
nublres todu l catsu. Ye d’una classe curiosa pequenha que
respuœnde a læs manœs cumo un cabalhu cun un belfu recetivu. El
motor ye un Robur rotativu de diez cilindros que trabaya ta ciento
setenta & cinco. Tien todælæs sofisticaçones modernæs:
gubernàculo cobiertu, tren de Pousar cun ruœdræs & patines
inclinantes, frenos, stabilizadores gïroscòpicos, très martsæs de
velocidà q’operæn por alteraçon de l àngulu d’ataque de læs
alæs so l principio de cortina veneciana. Lhevei un fusil cun migo &
una dolzena cartutsos cun postæs de ciervu. Vòs todos habrìæhes
de tener visto la cara de Perkins, el mîou vieyu mecànicu, a l
manday cargalos. Vestì-me cumo un explorador àrticu, cun duæs
mudæs de roupa so l mono, calcetos spessos in dientro læs botæs
watadæs, un gorru hibernal cun guarda-oreyæs & los lentes de
proteçon. Staba sufocante a fhuœra l hangar, sì q’ansì you diba
ascender a l àpice de los Himalayas & tenìæ que me vestir
conforme. Perkins comprehendîu que daquè inusual diba passar &
implorou-mi deixalu acompañame. Dirìæ fhazelo d’usar un biplano,
solo que l monoplano ye thema d’home solu — Si se y quier
extrahe’l màximo. Naturalmente, you trahìæ inhalador d’oxìgëno;
home que tenga intençon d’algamar essa plusmarca d’altor sin
unu, home que morrerà xhelau ou asfixiau — ou intrambos.
“Di-yos
una bøna wœyada a læs alæs, a l gubernàculo & a la barra
elevadora de l Veroner. Todo andaba bien primeiro de montame. Punxi l
motor in martsa & alcontrei que rulaba fino. In dexando-lu salir
ascendîu quasj que de gølpe & esso a la martsa mas baxa. Di
vuœltæs a l campu domèsticu una ou duæs vezes por scalecelu &
lhœw, diziendo adîous cun la mano a Perkins & los outros,
apandei læs alæs & punxi-lu a lo màximo. Snalou cumo una
andarina scontra la torba oîtho ou diez milhæs ta que y elevei l
morru un pouquinhin & intamou ascender n una gran spiral scontra
la cortina de nublres pœr riba min. Ye essencial arremontar sele por
afhazete a la pression decreciente.
“Yera
un opressivu, càlidu dìæ pante lo que ye un setiembre angles, cun
la paz & la pesantor de la tyuvia iminente. Da quando venìæn
boucanadæs bruscæs de l suroeste — una tan fhuœrte & non
sperada que me surprehendîu pigaciando & me medio acordou pœr un
intrin. Alcuœrdo-me de l tiempu u borrascæs & vòrtices &
cavidahes d’aire avezabæn ser cousæs pelligrosæs — indenante
d’aprehender nòs a dar potencia maistrante a los nuœssos motores.
In cutiendo læs cortinæs de nublres, cul punteiru l altìmetro
marcando los trenta mil, baxou la tyuvia. Xhuro-lo, que diluvio!
Streldaba scontra læs alæs & açoutaba-se-mi scontra la cara,
tomando-mi los lentes de maneira tala que mal podìæ ver. Decrecì
la velocidà por tornase dolorosu l vuœlu a la scontra. A l ascender
mas alto volvîu-se xaraçu fhorçando-me a torna’ la cola l avion
scontra la torba. Un de los cilindros quedou a fhuœra d'açon —
probablemente iniçon puœrca, sou a afigurame, non ostante andaba
egual ascendiendo incessante cun bien de fhuœrça. Da breve cessou l
contratiempu, fhuer lo que fhuer, & sentì inteiru l grave
Rintsar: — diez cilindros cantando cumo un solu. Ende ye quando la
guapura de los silenciadores modernos vien. A l lìmite podemus
controla’ los nuœvos motores d'oreya. Que streldu & Rintsar
quando andæn mal! Todos estos apelhidìos d’atençon
malgastarun-se nos vieyos tiempos, quando fagocitaba cada un so l
mostruosu barulhu l motor. Si solo los primeiros aeronautas podieren
volver por ve’ la guapura & perfeçon de l mecanismu que se
ganhou a l precio de læs suæs vidæs!
“Camin
de læs nuœve & media andaba aportando a læs nublres. So min,
toda borrosa & scurecida pola tyuvia, extendìæ-se la vasta
tyanada de Salisbury Plain. Media dolzena màchinæs voladoræs
fhazìæn los sous lhabores a un altor de mil pies, paheciendo
andarininæs negræs contra un fhundu verde. Ouso dizir q’elhos
s’introgabæn q’andarìæ you fhaziendo n riba pœl paìs de læs
nublres. Sporrîu-se sùbito un velo buxo so min & hùmidæs
spirales nebulares s’arremolinabæn arrodiando-mi la cara. Staba
frìo abondo & miserable. Por ende you diba pœr riba la nublre de
xaraçu & esto ye daquè que you merecieræ. La nublre tornou-se
scura & densa cumo la borrina de London. Na anxiedà por martsar
d’aquelho, elevei l morru l avion ta sona’ l alarma automàtica &
a l efeito intamei derivar a la mandreitha. Læs alæs moyadæs &
pingando fhazìæn-me pesar mas de lo que pensaræ, solo q’intos
andaba you ya pœr nublres mas tenues & scampou aìna a l primer
strato. Habìæ un segundo — color d’òpalo -- & lhanugo —
a un gran altor pœr riba la cabeça: un teithu blrancu inteiru n alto
& un suœlu scuru inteiru n baxo, cul avion diendo pa riba n una
vasta spiral pente intrambos. Un sta perniciosamente solitariu n
estos spacios nebulosos. N una ocasion un mànificu vuœlu de
paxarinos pequenhos marinhos passou cabo min, volando per aìna a
poniente. El ràpidu Bater d’alæs & l glrayidu musical yeran
prestosos a læs oreyæs. Avultarun-mi ser zarapicos, cun todo sou un
zoòlogo ruin. Hagora que nòs, personæs, nos volvîmus aves,
fhai-nos falta da veræs aprehender a reconhœcer a los nuœssos
parientes pola cara.
“La
torba n baxo min arremolinaba & ximelgaba la vasta tyanada de
nublres. Una vez formou-se un vortiç pœr dientro, un remolin de
vapor, & ende, pente elho, talque si fhuer un imbudu, catei
vision de l mundo distante. Un gran biplano blrancu passaba a una
gran profundidà so min. Avultou-mi l vuœlu matinal de Royal Mail
ente Bristol & London. Lhœw la deriva arremolinou-se pa n
dientro.
“Xhusto
de puœis de læs diez cutì la veira inferior de l strato nublres
superior. Consistìæ n vapor fino & diàfano que venìæ
intaìnando de poniente. La torba venieræ derivando de poniente todu
esti tiempu & hagora fhazìæ un oral frescu — a venti-oîtho
pœr hora pol contador. Ya fhazìæ mũîthu frìo, si bien l
altìmetro mal indicaba nuœve-cientos. Los motores trabayabæn fino,
& continuemus sussurrando diendo n alto. La cortina nublres yera
mas spessa de lo que se speraba, finalmente rarefhixzo-se n una
borrina dourada pœr tras de min, & intos nel intre n que salì
disparau d’elho, ende staba un cielo que scampaba & un
brilhante sol pœr riba la cabeça — todo azul & ouro n alto,
todo plrata brilhante n baxo, una vasta, relhuciente tyanada ta unde
mi tyigabæn los wœyos. yeran læs diez & quartu & l
punteiru l barògrafo indicaba dolze-mil-oîtho-cientos pies. Fhui a
riba & a riba, læs oreyæs concentradæs nel cantarin profundu l
motor, los wœyos siempre scrutinando l cronògrafo, el contador de
revoluçones, el nivel de carburante & la bomba l lubricador. Nun
surprehende dizir que los aviadores son una raça n sin lherça. Cun
tantæs cousæs que pensar nun ha hi tiempu pa inquietanos por nòs
mesmos. N esti momento comprehendì que l compas se tornaba de
sfhoutu pœr riba un ciertu altor sde tierra, a quinze mil pies el
punteiru manèticu ãpuntaba a oriente & a un puntu a l sur. El
sol & la torba dierun-mi la verdadeira orientaçon.
“Speraba
arribar a una tranquillidà eterna n aquelhos altores externos, solo
que cun cada mil pies d’ascension la galerna crecìæ. La màchina
queixaba-se-mi & temblaba cada xhunta & bulon a l dir a la
scontra d’elha, & intorniaba-se cumo una fhuœya papel a l
inclinanos torciendo, roçando la torba a un rithmu mas acelerau que,
quiçà, qualquier outru mortal indenantea. Sì q’ansì you tenìæ
da nuœvo que volver & torcer pa riba nel vortiç, por nun andar
a la mera cata d’una plusmarca d’altor. Por todolos mîous
càlculos yera pœr Wiltshire u residìæ la miæ selvina aerea, &
todu l mîou lhabor diba perdese si you cutìæ los stratos externos
n un puntu mas distante.
“Al
cuti’ l nivel de los diez & nuœve-mil pies, camin de l
mediu-dìæ, la torba tornou-se tan severa que mirei cun cierta
lherça los suportes de læs alæs, expetante pœr momentos de velos
francir ou aflrouxar. Mesmamente lhibertei l parachute de tras de
min, & afhitei l sou gabitu n dientro l argolha preparando-me pa
lo peyor. Hagora yera l intre unde un pouco de lhabor scasu por parte
l mecànicu paga-se cun la vida l aeronauta. Sì q’ansì elho se
sustentaba bravo. Cada cuœrda & cable d’aceiro bramaba &
cimblraba cumo cuœrdæs d’un harpa, cun todo yera glorioso ver
cumo, magar todo batier & solmenare, remanecìæ conquistador de
la naturaleza & soberano l cielo. Ciertamente ha hi daquè de
divino nel mesmu ser humano debiendo-se elevar de maneira superior
pœr riba læs limitaçones que la creaçon paheç imponer –
ascension, tamien — pola devoçon disinteressada & heroica
exhibida por esta fhaçaña aeronàutica. Fhalar de depravaçon
humana! Quando se tuvo una storia tala scrito nos anales de la nuœssa
specie?
“Estos
yeræn los pensamientos na cabeça miæ, quando scalaba essi
mostruosu, pindiu plano, la torba da quando cutiendo-mi la cara &
da quando sibilante tras læs oreyæs, ente tanto la zona nublres so
min arretrahìæ-se a una distancia tala que los plieges & cuœtos
de plrata apahecìæn difuminando-se n una plana, brilhante tyaneira.
Impero aìna m’alcontrei cun una experiencia horrible n sin
precedente, & previamente soupi lo que yera star no que los
nuœssos vizinos franceses tyamæn un tourbillon,
solo que nunca n esta scala. L enorme rîo turbulente de la torba, de
l que fhalaræ you primeiro tenìæ, cumo pahecìæ, remolinos
dientro de sigo que yeræn tan mostruosos cumo elho mesmo. Sin
premoniçon pœr un intre trouxo-me a l coraçon d’un talu. Tirei
pœr un ou dous minutos cun tala velocidà q'houbi perde’l xacìu,
lhœw vini a baxo de smeno, cun l ala ezquierda primeiro, a so
scontra l centro l imbudu. Precipitei-me cumo una penha cerca de mil
pies. Solo l cintsu me tuvo n sitiu, & l gølpe & la falta
respiraçon deixou-me gindando medio insensible lateralmente na
cabina. Ansì & todo sou siempre capaz d’un puxu supremu — ye
l mîou mayor valor cumo aviador. Fhui cosciente que l descensu yera
sele. El remolin yera un conu mas q’un imbudu & you aportaræ a
l vortiç. Cun un ximielgu terrìficu, apilando todu l mîou pesu a
un cantu, anivelei læs alæs & saquei l morru a fhuœra de la
torba. A l intre salì disparau de los remolinos & sgilaba pa so
l cielo. Polo tanto, comocionau ma vitoriosu, alcei l sou morru &
arretomei l lhabor in spiral ascendente. Arrodiei enforma por eludi’l
sitiu de pelligro de l remolin & aìna quedei seguru pœr riba
d’elho. Precisamente a la una staba a venti-un-mil pies pœr riba l
nivel de l mar. Prestando-mi mũîtho, superaræ la galerna & cun
cada cien pies d’ascension la torba ya se tornaba mas tranquilla.
Pœr outra parte, fhazìæ mũîtho frìo & notaba la nausea
peculiar que causa la rarefaçon de l aire. Pœr primer vez ativei l
inhalador d’oxìgëno & inhalei delhæs vezes el gloriosu gas.
Fhui quien a sentilo corriendo-mi cumo un elixir pœlæs venæs &
punxi-me exhilariante quasj q’al puntu de star infhilau. Glrayaba &
cantaba a l volar a lo alto nel frìu, silenciosu mundo externo.
“Tengo-lo
per claro que la insensibilidà que vieno n riba Glaisher & n una
scala minor in Coxwell quando n 1862 ascendierun n un globu a un
altor de trenta mil pies, causou-la la extrema velocidà d’ascension
vertical. Fhaziendo-lo cun un gradiente flrouxu & habituando-se
ente tanto sele a pression baromètrica diminuyente, nun se darìæn
talos sìmtomas atrozes. a l mesmu altor discobrì que mesmo sin l
inhalador d’oxýgeno yera quien a respirar sin torga. Staba
duramente frìo, cun todo, & l mîou thermometro marcaba zero
fahrenheits. A la una & trenta volaba a cerca de siete milhæs
pœr riba la superficie la tierra, & arremontando indagora
continuamente. Incontrei que l aire rarificaho suportaba peyor læs
alæs de suœrte que l mîou àngulu d’ascension habìæ decrecer
considerablemente n conseqüencia. Ya yera claro, non ostante l
modestu pesu l avion & la gran fhuœrça l motor, haber un puntu
de caræ a min u you me detendrìæ. Tornando mas mala la cousa, una
de læs iniçones outra vez que nun prendìæ bien & habìæ da
quando iniçon intermitente de l motor. Nel mîou coraçon pesaba la
lherça a l fracassu.
“Fhoi
d’aquelha quando tuvi la mas extraordinaria experiencia. Daquè me
passou sibilante cun una welga fhumo & spañîu cun un fhuœrte,
bufante son & emitiendo una gran nublre de vapor. Nel intre nun
fhui quien a afigurame que cousa ocurriera. Alcordei-me intos que la
tierra ye continuamente bombardada por meteoros & diba ser
difìcilmente habitable si nun se tuvieren vuœlto vapor nos stratos
externos de la amòsfera. Ende un nuœvu pelligro pa l home de los
grandes altores, visto q’outros dous me passaræn quando m’aveiraba
l nivel de quarenta-mil pies. Nun duldei q’a l fhilu l pulgu la
tierra l pelligro diba ser per real.
“El
punteiru l barògrafo marcou quarenta & un-mil pies quando catei
cun migo que nun podrìæ dir mas a lo alto. fysichamente, la
pression nun yera a inda mayor de lo que you podìæ aguantar sì
q'ansì la màchina cutieræ l sou limite. L aire atenuaho nun daba
sofhitu firme a læs ales, & la minor inclinaçon causaba una
deriva a l cantu, ente tanto los controles pahecìæn inertes.
Possiblemente, si l motor trabayare òtimo, outros mil pies podieren
star dientro de la nuœssa capacidà, non ostante indagora la iniçon
falhaba, & dous de los diez cilindros avultabæn andar a fhuœra
açon. Si you nun algamare hagora la zona q’andaba getando, nunca
la diba algamar n esta xheira. Por ende nun serìæ que ya la
algamaræ? Snalando n redondeles cumo un ferre mostruosu a l ras de
los quarenta-mil pies, deixei l monoplano gia-se solu, & cun los
binòculos Manheim fhixzi una bøna oservaçon de la periferia. Los
cielos stabæn perfetamente claros; nun habìæ indicaçon d’aquelhos
pelligros que m’afiguraræ.
“Dixi
que planeaba n redondeles. Pahecîu-mi de repente que fhairìæ bien
in fhazer una varredura mas amplia & abrir una pista aerea nuœva.
Si un caçador entra n una selva terrestre, cruzarìæ-la por atopar
presa. El mîou razonamiento lhevou-me a pensar que la selva aerea
que m’afiguraræ s'atopaba localizada ayures pœr riba Wiltshire.
Esto debìæ quedar a sur & oeste de min. Usei l Sol navegando
por torna-se l compas inùtile & nun haber traça visible de la
tierra — nada a fhuœra de la distante tyaneira de plata. Cun todo,
calculei la direçon tan bien cumo mi fhoi possible & caltuvi un
cursu diretu a la meta. Arreparei n q’a l carburante nun y vagarìæ
mas d’una hora adicional, cun todo podrìæ gastar ta l postrer
pingu, ya q’un manìficu aeroplano ùnicu podrìæ n qualquier
momento lhevame a tierra.
“De
smeno arreparei n daquè nuœvo. L aire n frente min perdieræ el sou
claror de cristal. Staba intyeno de lhargos fhilos que se
sfharrapabæn, daquè que solo sou a comparar cun per tenue fhumo
tabaco. Gindaba pœr ende n festones & spirales, intorniando-se &
dando vuœltes sele so la lhuz de l sol. A l caltrialos el monoplano,
sentì un sutil regustu a azaite na bouca & habìæ una scuma
untuoso na madeira de la màchina. Una sus tancia orgànico
infinitamente fino pahecìæ suspender na amòsfera. Nun tenìæ
vida. Yera incoherente & difuso, extendiendo-se pœr mũîthos
acres quadrahos & de puœis atenuando-se nel ether. No, elho nun
yera vida. Sì q’ansì nun podrìæn ser residuos de vida? Sobre
todo, nun podrìæ se’l alimento de la vida, de la vida mostruosa,
ansì cumo la humilde grasa l oceano ye la cibeira de la balhena
poderosa? El pensamiento staba n mente quando los mîous wœyos
mirarun pa riba & tuvi la vision mas prestosa que qualquier home
tenga visto. Ye possible sperar trasmitivos-lo talo & cumo you
mesmu lo vi l ùltimu xhuœves?
“Concibide
una medusa, cumo læs caravelæs de los nuœssos mares estivos, cun
fhorma campana & d’un grandor imensu — per bien mas grande,
pa l mîou xhuizio que la cùpola de San Pedro. Yera colorrosa
pàllido cun vetæs de verde delicaho, ansì & todo la sustancia
tan tenue nun yera ma un contornu de xhana contra l scuru cielo azul.
Pulsaba a un rithmu delicau & regular. D’ende salìæn dous
lhargos tentàculos verdes scolingando, q’oscillabæn diendo &
veniendo. Esta vision fantàstica passaba cautamente cun una dinidà
silente pœr riba la miæ cabeça, tan leve & sutil cumo una
pòmpara de xabon, & diba a la deriva a la suæ maneira
imponente.
“Medio
intorniaræ l monoplano, por poder continuar oservando esta manìfica
creatura, quando, n un momento, m’atopei you mesmu volando n
dientro una exquadra perfeita d’elhæs, de todælæs granduræs,
solo que dala tan grande cumo la primeira. delhæs yeran abondo
pequenhæs, non ostante læs mas d’elhæs tenìæn un grandor cumo
d’un globu ordinariu & una curvatura idèntica nos àpices.
Habìæ n elhæs una delicadez de textura & coloraçon que mi
fhazìæ alcordame de l mas finu cristal de Venecia. Pàllidos
matizes colorrosa & verde yeran los tintes prevalecientes, por
ende todos tenìæn una iridescencia adorable u l sol brilhaba
caltriando læs suæs fhormæs prestosæs. Cientos d’elhæs dibæn
a la deriva cabo min, una preciosa huœstia onìrica d’argosiæs
extrañæs & incònitæs de l cielo — creaturæs cun fhormæs &
sustancia tan adatadæs a estos altores puros que nun se podrìæ
concibir daquè mas delicaho dientro de vision ou son real terrestre.
“Por
ende, aìna la miæ atençon tyamou-la un fenòmeno nuœvu — læs
serpientes de l aire superior. yeræn lhargæs, sveltæs, fantàsticæs
bobinæs d’una sustancia de la qualidà l vapor, volante, tornante
& virante a tal rithmu que l wœyu mal a penæs yera a dir tras
d’elhæs. Delhæs d’estes creaturæs spetrales tenìæn venti ou
trenta pies de lhargor, siendo difìcile discerni’l sou spessor,
por se’ los sous contornos tan nebulosos que pahecìæn
sfharielhase nel aire circumdante. Estæs serpientes aereæs yeræn
d’un buxo per pàllido ou color fhumo, cun delhæs rayæs mas
scuræs dientro, dando la impression d’un organismu definidu. Una n
passando cutîu-mi la mesma cara miæ & sentì un frìu contatu
mugorosu, la suæ composiçon yera tan insustancial que nun læs
podrìæ conetar cun dala presumçon de pelligro fìsico, egual tan
pouco cumo læs fhormosæs creaturæs campaniformes que læs
precedieræn. Nun habìæ mas firmeza næs suæs figuræs que na
scuma flotante d’una onda rota.
“Sì
q'ansì la experiencia mas terrible staba-mi reservada. Flutuando a
un gran altor un partse purpureu de vapor descendîu scontra min,
pequenhu cumo lu vi primeiro, solo q'agrandando-se aìna a l
aproximase ta pahecer tener dolzenes de pies quadrahos de grandor.
Magar que compuœstu d’una emulsion trasparente, tenìæ un
contornu mas definidu & una consistencia mas sòlida que nada que
tuvieræ visto primeiro. Habìæn mas traçæs, pa de tras, d’una
organizaçon corporal, particularmente dous vastos wœrganos scuros
circulares a cada flancu, quiça los sous wœyos, & una
perfetamente sòlida proyeçon blranca ente elhos que yera tan
curvada & cruhel cumo l picu d’una utre.
“El
cariz total d’esti mostro yera formidable & minaçante, &
continuou camudando color d’un malva pàllido a un scuru &
furiosu pùrpura, tan spesso que proyetaba una sombra a l andar
derivando ente l mîou avion & l sol. Na curvatura superior de l
sou enorme cuœrpu habìæn très grandes proyeçones, que solo sou a
describir cumo pòmpares enormes, & staba convincidu a l mirales
que s’inflabæn por gas extremamente sutil que valìæ pa fhazer
boyar pa riba l amorfa & semisòlida massa nel aire rarificaho.
La creatura movìæ-se rapidamente, calteniendo l rithmu facilmente a
l par de l monoplano, & pœr venti milhæs ou mas conformou-se
cumo horrible scorta de mîou, pairando n riba min cumo ave de
rapinha sperando atacar. El sou mèthodu de progression — tan
apriessa que mal se yera a persegir — yera proyetar una lharga &
pegañosa serpentina a lantre, q’a l in par pahecìæ trahe’l
contorciente cuœrpu a l frente. Tan elàstico & viscoso yera
elho que nunca caltenìæ dous minutos sucesivos la mesma fhorma, cun
todo a cada trasformaçon fhazìæ-se mas minaçante &
abominable.
“Soupi
que sinificaba fhalcatrùa. Dizìæ-mi-lo cada pulsion purpurea de l
sou cuœrpu repulsivu. Los vagos, protuberantes wœyos, que siempre
s'orientabæn scontra min yeræn frìos & sin mercede nel sou
odio mafhoso. Baxei l morru l monoplano por scapar d’elho. A l
fhahelo, fulgurante, extendîu un lhargu tentàculo dende esta massa
d’unto flutuante & baltiou tan leve & sinuoso cumo un
tsicote pœl frontal de la miæ màchina. Houbo un fhuœrte xiblìu
quando brevemente se pousou pœr riba l motor caldiau & colou da
nuœvo pa l aire, ente que l enorme, planu cuœrpu se contrahìæ
cumo n un sùbitu dolor. Descendì a picu, & outra vez un
tentàculo cutîu l monoplano & l propulsor tayou-lo tan fàcile
cumo tayarìæ una strìa de fhumo. Una bobina lhonga, sgilosa,
pegañosa & pahecida a una serpiente, vieno pœr tras &
garrou-me pœl ruœldu, tirando-me a fhuœra l cuœrpu l avion.
Rompì-lo, los mîous dedos afhondando na suave & viscosa
superficie, & pœr un intre zafei-me, solo pa pilhame na bodega
outra bobina, que mi dîou un imburrion que quasj que mi parte l
lhumbu.
“Baltiando
discargei los dous canhones de l mîou fusil, magar que, realmente,
fhuer cumo atacar un elefante cun stira-gomes a erveyazos
afigurando-se q’una arma humana podier dañar aquel volumen
poderosu. & Cun todo ãpuntei meyor de lo que pensaba, puœis cun
un sonoru retruque, una de læs grandes anguœñæs nel cantu la
creatura spañîu cun la puntura de læs postæs. Fhoi per claro se’
la miæ suposiçon correta; & q’aquelhæs vastæs, claræs
anguœñæs stabæn distendidæs cun gas elevador, imediatamente l
enorme cuœrpu nebulosu torcîu de cantu, desperadamente
retorniando-se por volver ganha’l sou equillibrio, ente tanto l sou
picu mordìæ cun una furia horrible. Intos you ya volaba a picu na
baxada mas cuœsta q’ousei probar cul motor a martsa màxima, el
propulsor de vuœlu & la fhuœrça de gravitaçon disparando-me
pa n baxo cumo un aerolito. Lhøñe, tras de min vì un opacu,
purpureu borron que diminuyîu & se fhundîu cul cielo azul tras
d’elho. Staba salvu a fhuœra de la selva mortal de l aire
superior.
“Una
vez fhuœra pelligro reduzì l motor, por nun sfhazer in pieçæs
fhaziendo volar una màchina aìna a potencia màxima dende lo alto.
Fhoi un gloriosu descensu n spiral de quasj q’oîtho milhæs
d’altura — primeiro a l nivel de l campu nublres de plata, lhœw
pœl de la galerna pen baxo, & finalmente, cun tyuvia que cutìæ,
a la superficie la tierra. Vi la Canal de Bristol so min a l franci’
læs nublres, Sì q’ansì, teniendo indagora del carburante n
tanque, mitì-me venti milhæs a l interior inantea perdeme n un
campu a media milha de l vilharin d’Ashcombe. Ende otuvi très
bombones de benzina d’un auto que passaba, & a læs ses &
diez vespertinæs pousei sele nel mîou prau cabo Devizes, de puœis
d’un tal guaceu que dal mortal na tierra imprendieræ & vivieræ
cumo pa conta’l cuœntu. Vi la guapura & l horror de læs
alturæs — & mayor guapura & mayor horror q’aquelho nun
entra dientro de la conhœscencia humana.
“&
Hagora l mîou plan ye outra una vez indenantea presenta’ los mîous
discobrimientos a l mundo. La razon miæ pa esto ye que debo
seguramente tener daquè que demostrar por evidencia primero de
divulgar tala historia a los mîous collegas. Ye cierto q’outros me
segiran & confirmaran lo que tengo ditho, & sì q’ansì
debrìæ anhelar trasmitir conviçon de magar l intamu. Essæs
fhormosæs pòmparæs iridescentes de l aire nun han ser difìciles
de caturar. Anden a la deriva sele pœl sou camin & l ràpidu
monoplano serà a interceta’l sou vagarosu cursu. Ye enforma
probable que se slìæn nos stratos mas densos de la amòsfera &
ser un monton pequenhu de visco amorfo todo lo que seya a baxar a
tierra cun migo. & Ciertamente indagora habrìæ daquè que mi
podrìæ sustancia’ la historia. Sì, vou dir, ma corra un pelligro
a l fhazelo. Essos horrores pùrpura nun m’avultæn ser numærosos,
ye probable que nun vea un. Si contrariamente los viere, baxarìæ a
picu imediatamente. No peyor ende sta siempre l mîou fusil & l
conhocemiento de mîou de…”
Ende
una fhuœya l manuscritu infortunadamente perdîu-se. Na pròxima
tyana sta scrito, grande, scritura discuriosada:
“Quarenta
& très-mil pies. Nunca volverei ve’ la tierra. Andæn pœr
baxo, très d’elhos. Que Dîous m’adiude; ye una muœrte bederre
de morrer!”
Esti
ye l cuœntu de Joyce-Armstrong inteiru. De magar aquelha nun se tien
nada visto de l home. Pieçæs de l sou monoplano apañarun-se na
quinta l señor Bud-Lushington na raya ente Kent & Sussex, a
poucæs milhæs de l local u s’atopou l quadernu. Si la theorìa l
infortunau aviador ye correta, esta selva aerea, cumo elhi la
tyamaba, existirìæ solo n riba l suroeste d’Anglia, de puœis
paheç que scapou d’ende a la màxima velocidà de l sou monoplano
solo que lu caçarun & devorarun essæs horribles creaturæs
ayures pœla amòsfera superior pœr riba la posiçon na que l bederre
remanente s’atopou. La vision d’esti monoplano snalando pa baxo n
cielo, cun los terrores inombrables volando aìna pœr baxo &
xebrando-lu siempre de la tierra ente mas se pesllabæn gradualmente
n riba la vìtima, ye aquelha na q’un home que valorize la suæ
cordura preferirìæ nun meditar. Ha hi mũîthos, de lo que sou
cosciente, q’indagora ridiculizæn los fheithos expuœstos por min
ende, non ostante han amitir que Joyce Armstrong sumîu, &
vou incamentalos pa læs propriæs pallabræs de sou:
“Esti
cartafhuœyu explicarà lo q’ando tratando fhazer & cumo perdì
la vida a l fhazelo. Pero n sin fatadæs sobre acidentes ou
misterios, si VÒS fhazehes el favor.”