Audio
De magar la suæ mocidà, la vida de Xunsuke fhueræ una cadena de fracassos, una seqüela d'errores de càlculu & equivocaçones.
Por odio? Mentira! Por zelos? Mentira! Contrastando cun los pensamientos sutiles & brilhantes que flotabæn næs suæs obræs, odio & zelos marcaran toda la vida de Xunsuke.
El fracassu de los très matrimonios & indagora mas la mìsera conclusion d'una dezena d'amores ...
Por quala humildà & por quala refalfia l vieyu scritor, nel sou odio indestrutible polæs muyeres, nunca lo usaræ cumo ornamento de læs suæs obræs? læs muyeres q'apahecìæn dientro de mũîthos de los sous lhibros yeræn tan imaculadæs q'irritabæn non solo a los lleitores, tamien a læs lleitoræs.
Un extrañu studiosu de læs literaturæs comparadæs compararæ essos protagonistas femininos cun los protagonistas sobrenaturales d'Edgar Allan Poe.
Esto ye, comparara-læs a princessæs cumo Lydia, Berenice, Morella & Aphrodita.
Læs suæs carnes stabæn fheithæs de màrmole.
Los sous amores làbiles pahecìæn la solombra fugaz que la lhuz de la tarde proyeta eiquì & eilhì næs sculturæs.
Xunsuke evitaba cuidadosamente atribuir sensibilidà a los protagonistas de læs suæs obræs.
Quando un crìtico benevolente lu tyamaræ feminista eternu, l afhalagu fhoi da veræs imerecidu.
La primer sposa yera una lhadrona.
Nos dous anhos de vida matrimonial fhueræ a, cumo fhuœlga, roubar & vender habilmente un abrigu d'hibierno, très pares de çapatos, dous cortes de tela pa dous vestidos, una càmara Zeiss.
A l salir de la casa, martsou cun læs prendæs cusidæs per dientro l collete & l obiage.
La familia de Xunsuke yera rica. La segunda muyer staba lhouca.
Andaba osessionada cun la teima de que l sou home la matarìæ n suœnhu.
La insonia spoxigaba & los sìmtomas d'histeria adelantrabæn. Un dìæ Xunsuke, volviendo a casa, sentîu un extrañu dolor.
La muyer, aparada tras la puœrtæ, arrefhugaba abriyi-la a l sou home. "Deixa-me intrar, nun sientes un fhedor extrañu?".
"Hagora nun se puœde. Stou fhaziendo una cousa per-interessante".
"Que cousa".
"Tu andæs siempre a fhuœra por andame da cierto trahicionando. Fhui sfhaze' los vestidos a la tuæ muyer & hagora stou queimando-los".
"Prestosìssimo".
Introu, imburriando-la.
Na alfhombra persa, caricòs roxos andabæn spardidos ende & aquende.
La muyer tornou pa l fhogon & cun paraxismos tranquillos & suaves, sofhitando cun una mano la manga l kimono, apañou l carbon in caricote cun una paleta & spardîu-lo pela alfhombra.
Xunsuke, perturbau, garrou-la, & intos elha resjstîu-se cun una fhuœrça terrible, lhuîthando cumo una bestia.
Todolos mùsculos stabæn tiesos.
La terceira remanecîu muyer suæ ta la muœrte.
Yeræ una muyer lhibertina & fhexzieræ conhocer a Xunsuke todælæs penæs q'un home casau ye a sufrir.
Xunsuke alcordaba-se nidiamente de la mañana de la q'intamaræn.
El sou trabayu disinvolvìæ-se meyor tres læs relaçones matrimoniales, por tanto, a læs nuœve la nuœithe, diba pa la cama cun la muyer.
Lhœw deixaba-la n quartu dormir & txubìæ a l sou dispatsu a l primer nivel, u trabayaba ta læs très ou quatro de la spertina.
De puœis dormìæ nel catre l studio.
La programaçon cumplrìæ-se rigorosamente, & de nuœthe ta læs diez de la mañana, elhi nun tornaba ve' la muyer.
Un verano, mediando la nuœithe, sentiendo un irresjstible impulsu d'ardencia, pensou n dar una surpresa a la suæ muyer dormida; sì q'ansì reprimîu esti antuœyu, quanto si mas a tralhaços, por disciplina, & fhoi a fhaer un trabayu satisfatoriu ta læs cinco.
El suœnhu passaræ-y.
Elha da cierto dormìæ indagora.
Elhi baxou læs scaleiræs cun passos cautelosos. Abrîu la puœrtæ l quartu dormir. La suæ muyer nun staba...
N aquel intrin, el fheithu pahecîu-y da fheitho natural. Cumo si lo soupier ya.
Xunsuke arreflexionou que respetaræ tan neciamente l horario quotidiano proprio precisamente por prever & temer essi resultau.
Sì q'ansì l disassosiegu cessou aìna: efetivamente, la suæ muyer, que lhevaba cumo siempre la suæ bata terciopelo negro n riba l camison, fhueræ a l bañu.
Sperou.
Nun volvìæ.
Xunsuke, preocupau, fhoi pa l corredor u staba l bañu l stragal. So l ventanal de la cozina vìæ-se la figura de la suæ muyer cun la bata negra, arreitha cun los coldos per riba la mesa.
La nuœithe indagora nun sclarecieræ.
Nun se stremaba nin si aquelha vaga figura negra staba sentada na sielha ou staba arrodiyada.
Xunsuke ascondîu-se tras la pesada cortina de damasco que pesllaba l corredor.
N aquel intrin ascuîthou l dèbile Rintsar de la puœrta de tras, a oîtho ou nuœve metros de la puœrtæ la cozina, & de puœis un xiblidu suavin.
Yera la hora de tyiga'l rapaz de l lheitheiru.
Dende los quintanales, ende & aquende, perros solitarios lhadrabæn.
El rapaz debìæ calçar de sport; quiçabes, cul sou cuœrpu acalorau, cun la suæ camiseta de sport, adelantraba a reblagadæs pel camin impedrau, moyau pola tyuvia noturna, & læs fhuœyæs moyadæs de yatsude roçabæn agradablemente los braços snudos; læs piedræs, so læs suœlæs sutiles, stabæn frìæs.
Habìæ un son nidiu nel sou xiblidu, egual serìæ pola frescura matinal de los sous beiços.
La muyer alçou-se.
Abrîu de gœlpe la puœrtæ la cozina.
Na pallidez indistinta de la spertina, una fhorma scura apahecîu u los dientes blrancos na bouca gayaspeira & la camisa azul claro mal se vìæn.
L aire de la mañana fhixzo cimblrar levemente læs pesadæs girindolæs de la cortina. "Graciæs polæs molestiæs", dixo la muyer.
Garrou læs duæs botelhæs del lheithe.
L anielhu d'oro roçou cun un dèbile retintin la botelha.
"Señora, dai-mi l premio, acuei?" propunxo l muçu cun voz melgosa & atrevida.
"Wœy ye impossible" replicou la muyer.
"Nun dà mas si nun ye wœy. Mañana a l mediu-dìæ?"
"Impossible tampouco mañana".
"& Intos? Una vegada cada diez dìæs? Vòs debehes tener outra relaçon".
"Que ti dixi que nun alçares la voz".
"Passaho?"
"Si fhuer passaho ... ".
La muyer pronunciaræ la pallabra cun importancia, cumo si anduvier mangando delicadamente un obietu de porcelana francible n una còmoda. "Passaho de nuœithe val, por sta'l mîou home a fhuœra por una convençon".
"A læs cinco?"
"A læs cinco."
La muyer abrîu la puœrtæ que pesllaræ.
El muçu nun dîou traçæs de querer martsar. Tamborilou cun los dedos na coluna.
"Hagora ye impossible. Que stas diziendo? Per riba nòs anda l fatu l mîou home. Nun mi presta la xhente que diz cousæs asurdæs."
"Intos un beisu solu."
"Eiquì non. Si nos vier, serìæ l final."
"Anda, solo un beisu."
"Que rapaz tan cafiante. Solo un beisu, anda."
El muçu, piesllou la puœrtæ n sin arrevolvese, staba aparau na puœrtæ la cozina.
La muyer aproximou-se, indagora gastando læs gabutsæs de pelheya cuniyu que gastaba n quartu dormir.
Los dous, siempre de pie, xhuntarun-se cumo una rosa a l sou sofhitu. Respigos freqüentes, quasj q'a ondadæs, propagabæn-se de l lhumbu a l quadril de la bata terciopelo negro de la muyer.
Læs manos de l muçu disamarrarun la puntielha de la bata. La muyer negou cun la cabeça.
Houbo una ingarradielha sin pallabræs ente elhos. Ta intos, la muyer daba-y el lhumbu.
Hagora l rapaz daba-y el lhumbu & tenìæ de cara la parte delantreira de la bata abierta de la muyer.
Per baxo nun mangaræ nada.
El muçu arrodiyou-se na strẽitha soleira de la cozina.
Xunsuke nun vieræ nunca nada tan blranco cumo l cuœrpu snudu de la muyer arreithu na incierta claror de l alborecer.
Mas que firme, aquelha blrancor flrotaba.
Cun manos que se movìæn cumo los dedos de los ciegos, acariciaba l pelo l muçu arrodiyau.
Que cousa veìæn n aquel intrin los wœyos de la muyer, ora brilhantes, ora nublros, ora abiertos, ora medio piesllos? læs potæs smaltadæs na còmoda n fhileira, ou l frigorìfico, ou l aparador cul vasar, el panorama na semiscuridà de l alborecer que se vìæ pente la feniestra, l almanaque gindau na coluna, aquelha familiar tranquillidà de la cozina, cumo d'un quartel imersu n suœnhu inantea d'un dìæ d'atividà, nun se speyabæn da cierto nos wœyos de la muyer.
Decididamente aquelhos wœyos contemplabæn nidio daquè, talvez un puntu na cortina.
Outramente, cumo si cataræn cun sigo l Mirar de Xunsuke que getaba, nin una vegada sola miraræn na suæ direçon.
"Wœyos afheithos a nun ver da fheitho a l sou home" ansì lo pensaræ cun un respigu Xunsuke, & l ardencia por surprehendelos sumîu.
Yera un home que nun conhocìæ outra vingança alhende l silencio.
Finalmente l rapaz salîu dando-y un imburrion a la puœrtæ. El quintanal illuminou-se.
Xunsuke cun passos cautos txubîu a l primer nivel.
Esti impecable scritor caltenìæ un diario n frances, u compilaba una ou duæs tyanæs, dependiendo de l dìæ.
Yeræ l ùnicu mediu q'atoparæ pol amor de sfhogase de l rancor de la suæ vida privada.
Nun fhueræ nunca a fhuœra l paìs, sì q'ansì conhocìæ l frances per-bien.
Fhueræ elhi l que vertîu la primer vegada, perfeitu n xhapones, Huysmans & Rodenbach.
Si aquel diario se publicaba de puœis de la suæ muœrte, eclisarìæ læs suæs obræs.
Contenìæ n cada tyana lo que nun existìæ, la cruda verdà que Xunsuke nun querìæ denunciar tala cumo yeræ -- convincidu cumo staba de que toda traça d'un don natural, biltau spontaneamente, yeræ falsa.
La negaçon ostinada de la participaçon subietiva, nel sou processu artìsticu, privaba a læs suæs obræs de l mesmu arruœlu obietivu de lo real.
Terrecìæ por de mas lo real de la vida.
Sì q'ansì læs suæs obræs arremodelaræn-lu n negativo, cumo l molde d'una statua.
Tornau a l studio, Xunsuke fhixzo imersion nel diario, abandonou-se a la penosa descriçon d'aquel incuœntru a l Alborecer, cun una calligrafìa horriblemente irregular, cumo si sperare nun ser a ller mas.
Los diarios d'ha delhæs dècadæs acumulabæn-se na suæ biblioteca &, cumo aquelhos, el diario atual tresvolcaba de maldiçones a læs muyeres.
D'essos framentos yeræ fàcile extraher exemplos: "Læs muyeres nun son a crear nada ma los fhiyos.
Son los homes los que crehæn todo. La creaçon ye una facultà masculina.
Tamien l arreproduçon, la propagaçon de la specie.
Ye per-sabido que na muyer la conceçon mal ye parte de la criança l nenhu.
(Por incisu: Xunsuke nun tenìæ fhiyos. Parcialmente por principios).
Los zelos femininos son invidia de la facultà creadora.
La muyer que trouxo a l mundo un varon siente, a l crialu, el presto d'una dulce vingança contra la facultà creadora masculina.
Torga' la creatividà ye la razon de vida de sou. La sumtuosidà & l barafhundiu son istintos de destruçon.
& læs ardenciæs femininæs, næs circumstanciæs todæs, prevalecen.
El capitalismo, primitivamente, yera un principio masculino, el principio de la produçon, corrumpierun-lo de puœis los principios femininos.
El capitalismo mutou los sous principios nos de l consumismo & finalmente, graciæs a estæs Helenæs, intamou la gerra.
N un distante futuro, destruiran tamien el comunismo.
Læs muyeres medræn & telæn cumo la nuœithe, cun zunæs tan viles q'assumen una apariencia de noblreza.
Læs muyeres abasnæn qualquier valor pa la palestra de læs sensaçones. Apuœrtæn, todo lo mas, a lo "ideològïco"; sì q'ansì nun comprehenden læs ideologïæs. a l star privadæs d'origïnalidà creativa, nun intienden nin l atmòsfera; mal a penæs detetæn los odores.
Fhieden, cumo los gotsos.
El perfume discobrierun-lo los homes pol amor d'educa'l olfatu feminin.
Graçiæs a esso, salva-se l home de que lu olfateen læs muyeres.
La fascinaçon sensual de læs muyeres, el sou istintu de coqueterìa, todolos varios ìndices de sensualidà son la pruœba de la inutilidà de læs muyeres.
Læs cousæs ùtiles nun tienen falta fascinar. Un grave dañu que l home tenga de ser atrahidu polæs muyeres. Una grave intafharradura na suæ spiritualidà. læs muyeres nun tienen spìritu, mal tienen sensaçones.
Fhalar de sensaçones noblres ye ridìculo, equival a dizir q'un cocu solitariu se tornou freiru.
La surprehendente noblreza que la maternidà alquando manifiesta nun tien da veræs dala relaçon cul spìritu.
Nun ye outra cousa ma un simple fenòmeno biològïcu, nun ha hi n esso dala diferencia qualitativa de l amor imburriau ta l abnegaçon que s'atopa na maternidà animal.
Polo contrario la diferencia qualitativa que xebra l home de los outros mamìferos cinca na caraterìstica spiritual."
Diferencia qualitativa...
Talvez serìæ meyor tyamar talento esta prerrogativa de la humanidà, & podìæ-se reconhocer na cara de Xunsuke a los venti-cinco anhos, arreproduzido de la semeya q'apegaræ nel diario.
Feu, sì q'ansì d'una feùra, mas que nada, intencionada, aquelha d'una persona que, dìæ ente dìæ, se sfhorçaba n considerase fea.
Delhos de scarabayos scandalosos n una parte l diario d'aquel anhu fhexzierun inùtile l expediente de tener utilizaho l frances.
In dous ou tres, q'amosabæn el proyetu d'un pùbis, scribieræ grandes X por borralo.
Non ostante Xunsuke nun scoyeræ una lhadrona & una lhouca por casualidà, ou por nun atopar meyor pa casar.
Ta muyeres "spirituales" antroxabæn por aquel prometedor rapaz. Non ostante la categorìa spiritual dà mal a penæs fantasmas femininos.
Non solo muyeres.
Læs que prendabæn a Xunsuke & que lu trahicionabæn invariablemente, yeræn-lo ta l fhundu, muyeres da fheitho incapazes de comprehende' la spiritualidà que yera l sou ùnicu don & la suæ ùnica belheza.
Muyeres authènticæs, abundante- & nidiamente femininæs.
Xunsuke nun sabìæ amirar ma læs muyeres guapæs, nun sabìæ amar ma Mesalinæs pagæs pola propria guapura.
Alcordou-se de la cara guapa de la tercer muyer, muœrta habìæ très anhos, nos cinquenta. Matou-se afhogando-se cun un rapaz amante que nun tenìæ nin la media parte de los sous anhos.
Elhi comprehendieræ la significaçon d'aquel suicidio: temieræ l horror d'una vieyeira q'habrìæ passar cun Xunsuke. Los cadàveres de los dos amantes apahecieræn n Inobozaki, & los catsones açoutaræn-los a una rompiente.
El lhabor por recuperalos fhoi difìcile, los pescadores houbierun d'amarrase cun una soga pol amor de podese mover ente læs rompientes & læs penhæs, na borrina blranca de læs tsiscaduræs.
Mesmamente xebra' los dous cadàveres nun fhoi fàcile.
Los sous cuœrpos stabæn xhuntos, læs pieles avultabæn una piel sola, apegadæs cumo papeles hùmedos & scumosos.
Por petiçon de Xunsuke, el cadàvere de la muyer, dexebrau a la fhuœrça, trasportou-se a Tokyo inantea incinerase.
Quixho tributay funerales solenes.
Acabau l servicio, fhoi hora de trasporta'l fèretro.
El vieyu sposu dîou l adîous a l fèretro que se lhevou a un quartin a parte.
Næs vidayæs quasj que trasparentes de la cara la muœrta, terriblemente inflada & cobierta de brimbios & rosæs tsinæs, vìæn-se n trasparencia læs raìzes de l pelo.
Xunsuke contemplou mũîthu tiempu, a fhondo, sin temor, aquelha cara terriblemente fea. & Comprehendîu la suæ malicia.
Nun s'afearæ pola simple razon de que ya nun podìæ atormentar a l home & nun y fhazìæ falta ser guapa? Cobrîu la cara l cadàvere cun una màçcara de No de moça, obra de Kawachi & thesouro sou personal.
Calcou-y-la cun fhuœrça & aquelha cara afhogada sfhixzo-se so la màçcara cumo una fruîta madura por de mas.
Nun houbo quien saber d'essi paraxismu de Xunsuke & una hora mas tarde l fhœw destruyîu toda traça.
Xunsuke passou l tiempu de duœllo ente læs alcordançæs, ora de Pesar, ora d'odio.
El sufrimiento intenso que y provocaræ alcordase de l alborecer d'aquel dìæ de verano u experimentaræ la primer tortura impedìæ-y creher que la muyer nun stuvier indagora viva.
La dezena ou mas de los sous rivales nel amor, la insolente mocidà d'elhos, la odiosa guapura d'elhos…
Esti textu sta scritu n version collateral
