Audio
Xunsuke cutieræ-y cul cayau a un d'aquelhos moços & la muyer pedieræ-y el divorcio.
Disculpou-se cun la muyer & regalou-y roupa a l muçu. A l morre'l rapaz lhœw na gerra nel norte Tsina, Xunsuke scribîu la suæ felicidá n diario, spuœis, cumo lhoucu d'allegría, salîu solu pela vilha.
Læs caleyæs stabæn apinadæs de militares que salíæn pa l frente & de xhente que veníæ saludalos.
Aggregando-se a un corru que circumdaba un militar accompañau de la suæ moça guapa, punxo-se a ximelgar allegremente una bandeirina de papel.
Un photógrapho que passaba per ende vîu-lu, & nos diarios apahecîu una gran semeya de Xunsuke ximelgando la bandeira.
Quien diba supponer que la bandera ximelgada pol illustre scriptor yera n honor de la tierra bendita u mataræn a l odiau rapaz, & bendecíæ a l militar que lo fhexzieræ.
Xunsuke Hinoki continou persegiendo memoriæs scuræs & confusæs quanto si mas nel bus que, n una hora & media de trayectu, connectaba la staçon d' I. cun la marinha u Yasuko cincaba.
— & Intos la gerra acabou — pensaba. — A l intamu la serønda, dous anhos spuœis de l final de la gerra, la miæ muyer matou-se —.
Todolos grandes diarios, por decoro, fhalaræn d'una dolencia cardiaca. Mal a penæs un corrin d'amigos lo sabíæ.
& La excondessa de la que me prendí acabante termina'l duello? Pahecíæ destinase esti enésimu amor de la vida miæ a l éxitu, & polo contrario, de repente, apaheç l home d'elha, que m'extorsiona trenta-mil yenes.
El proxenetismo yera l affecçon d'aquel exconde. Houbo un fhuœrte sutrucon nel bus.
El prestosu episodio de l proxeneta fhixzo-lu rir, sí q'ansí l alcordança amena fhixzo-lu da nuœvo arrebaltiar na anxia. Que you ya nun seya a odiar a læs muyeres - dixo pante sigo - cun la fhuœrça de quando yera muçu? Pensou n Yasuko.
Pensou n aquelha vjsitante de diez & nuœve anhos que, de magar se conhocieræn in Hakone n mayo d'aquel anhu, bien de vezes veníæ visitalu n sin motivu specíficu.
El coraçon de l vieyu scriptor axoriou.
N un hotel de Chugora, mediando mayo, Xunsuke dedicaba-se a l sou trabayu. Fhoi la camareira la que y dixo q'una rapaza huœspide nel mesmu hotel queríæ un autógrapho sou.
Por un aquel, atopou-la nun requeixu de l quintanal ente que, cun lhibros næs manos, veníæ a la suæ scontra.
La tardiquina yera per-guapa & elhi salieræ caminar. Cruzaræ-se cun Yasuko a l pie de los scalones de piedra.
"& Vós?" introgou elhi.
"Sí. Tyamo-me Segawa. Incantada de conhocevos".
Yasuko gastaba un vestidin infantil color-rosa. Teníæ braços & piernæs subtiles & lhargæs, quiçabes lhargos por de mas.
Entevíæn-se, so la saya curtia, los cadriles de carne firme cumo la d'un pexe, blranco, cun un pállidu ton amarielhu.
Xunsuke avultaba-y tener elha diez & seys, talvez diez & oîtho anhos; sí q'ansí, xhulgando pola expression madura que mal y apahecíæ alquando circumdando-y el sobreceyu, podríæ bien a gusto tener venti ou venti-uno.
& Alçaba læs getes, q'amosabæn los sous calcañares immaculahos, calcañares humildes, fhuœrtes & pequenhos cumo un paxarin.
"U sta l vuœssu quartu?".
"Na dependencia ende n riba".
"Intos por esso nun se vos ve mũîtho?"
"Sí, wœy ando sola".
Elha venieræ por convalecer spuœis d'una leve inflammaçon de l diafragma. Xunsuke quedou incantau a l ver una rapaza intelligënte, que yera a ller novelæs cumo 'cuœntos'.
N un tiempin habíæ elhi de tornar pa Tokyo: habíæ fhazela txubir a l quartu, scribi'l sou autógrapho nos lhibros & devolvey-los.
Sí q'ansí, lhevou-y-los, pediendo-y venir a por elhos l outru díe.
Sentaræn n un scanhu rústicu l quintanal & fhalarun lhargo, sí q'ansí ente l vieyu taciturnu & la moça educada nun habíæ mũîthos argumentos communes. Xunsuke introgou-y daqué informaçon - sobre u vivíæ, sobre la suæ familia & si elha staba da fheitho recuperada - & læs mas de læs qüestiones respondîu-y-læs elha cun un Sorrir educau.
Per-ceho la scuridá silenciosa intamaræ indulrca'l quintanal. El picu l Myojogatake de cara & los montes Tateyama a mandreitha, a medida que læs suæs dulces fhormæs scurecíæn, opprimíæn el coraçon.
Nel medio d'essos montes, anialaba l Mar d'Odawara.
Na lhende incierta ente l cielo crepuscular & la strẽitha fhasteira de mar, apahecîu una strelha vespertina que, pola alternancia precisa de la suæ lhuz, acabou por ser un farol.
La camareira vieno annuncia'l xhantar & dexebrarun-se.
La mañana l outru díæ Yasuko, cabo una vieya servienta, intraræ n quartu Xunsuke pol amor d'offrecey de los dulces que y mandaræn de Tokyo, & martsaræ cun los sous dous lhibros autographiahos.
La vieya monologaræ todu l tiempu; a Xunsuke & a Yasuko concediera-se-yos un prestosu silencio.
In saliendo Yasuko, Xunsuke decidîu de repente dar una caminada. Txubîu l pindiu a passos veloces & rápidos, afhogando-se.
Prestaba-y pensar poder dir ta unde queríæ, nun star indagora cansu, tamien ser a caminar tantu tiempu.
Por fin, algamando la solombra d'un árbole n un prau, sporrîu-se ende, quasj que deixando-se baltiar.
D'aquelha, de læs carbæs próximæs, devolaræ de gølpe una gran pita tsina.
Xunsuke, plasmau, sentieræ l coraçon palpitar, na euphoria momentanea d'un cansaçu ya trespassau, & pensaræ que d'ha ya mũîthu tiempu nun sentíæ aquelha sensaçon.
Nun consideraræ, non obstante, que lo debíæ mas a elhi mesmu q'a qualquiera outra cousa, a l puxu anormal que fhixzo por crear aquel sentimiento.
& L propriu scaheicemiento, talvez, respondíæ a una senil táctica interior. El trayectu de l bus scontra la vilhina u cincaba Yasuko aportaba delhæs de vezes a la veira l mar.
De lo alto læs garmæs, avultaba star aquel mar estival arroxaho. Tyamæs transparentes & invisibles amburabæn la suæ superficie, similar a un metal noblre submissu a la silenciosa tortura de la sculptura.
Indagora faltaba tiempu pa l mediu-díæ, sí q'ansí dos ou trés occupantes de l bus semivalreiru, xhente l lhogar, abrierun læs caxæs de stongu bambú &, intercambiando-se la comida, comierun-lo cul arroz.
Xunsuke nunca experimentaræ tener fhame.
Por tene'l vezu de comer pensando, scaheicíæ bien de vezes que staba acabante xhantar & surprehendíæ-se por una fhartura de la que nun comprehendíæ la razon.
Los sous wœrganos internos, cumo l sou spíritu, disdeñabæn la vida quotidiana. Duæs paradæs inantea l conceyu la vilhina de K., terminal de l bus, cincaba la parada de l parque K. Nun habíæ quien ende s'apehare.
El trayectu l bus passaba pente aquel gran parque de cerca de cien-mil hectares que s'extiende de læs rimadæs los montes ta la marinha & divide la zona de marinha de la de monte.
Ente læs densæs matæs u l aire inredaba Xunsuke afiguraba-se l parque tranquillu & ermu &, d'ende, l horizonte marin cumo una lhiña interrumpida de smalte índigo.
Delhæs de xingadeiræs proyectabæn figuræs immóbiles nel suœlu sablriegu & ensuîthu
Quien sabrá por que razon l immensu parque silenciosu d'aquel mediu-díæ de plenu verano fascinaba l coraçon de Xunsuke.
El bus aparou n un requeixu de la populosa urbe.
El conceyu pahecíæ ermu &, dende los ventanales abiertos, el verniz de læs mesæs organizadæs mandaba un viso blranco.
Delhæs de personæs venidæs a velu dende l hotel inclinarun-se-y. Xunsuke, que yos infhoutara'l atabal, mangou-se a txubir sele la scaleira de piedra cabo l templo Xinto segiendo los accompañantes sous.
Graciæs a l oral de l mar, la calor quasj que nun se sentíæ.
La única sensaçon deprimente yera l Rintsar de læs tsitsarræs, que pesaba na cabeça cumo un cobertor de sones cálidos.
In medio la scaleira Xunsuke quitou la monteira & arrepousou.
Nel puœrtin de n baxo, unos quantos vapores verdes aportabæn & cumo si los tuvieren scaheicido, emittíæn de repente l roncon de l vapor.
Lhœw, de gølpe, aparabæn.
D'aquelha avultaba cumo si aquelha havra tranquilla, cun la suæ revuœlta tan simple, s'intyenare d'un sinhalrdosu & infinitu runfhidu, de l que nun se podíæ xebrar, cumo l de los moscones, que se spantæn & vuœlven siempre.
"Que panorama tan guapu" dixo Xunsuke por dexebrase d'estos pensares. Nun yera da fheitho un panorama guapu.
"El panorama dende l hotel inda ye meyor, Maistru".
"De verdá?" Una rocea balganosa pante la crítica & l sarcasmu, una aversion a exponese facilmente yeræn læs razones polæs que la personalidá l vieyu scriptor avultaba seria & sobria.
Spuœis d'accomodase n quartu meyor de l hotel, Xunsuke introgou a la camareira lo que queríæ introgar todu l tiempu pel camin (sí q'ansí daba-y la lherça de perde'l ton adequau d'indifferencia). "Existe una moça de nome Segawa?" "Sí, sta eiquí."
El coraçon de l vieyu scriptor accelerou-se & concedîu-se una scadielha inantea introgar mas.
"Eiquí cun amigos?" "Sí, nel quartu los chrysanthemos, ha ya quatro ou cinco díæs".
"Stará n quartu hagora?" Sou amigu l paî d'elha". "Hagora martsou pa l parque K.".
"Accompañada?" "Sí, accompañada".
La camareira nun specificara & a Xunsuke que n aquelha circumstancia nun sabíæ introgar cun indifferencia quantos yeræn, homes ou muyeres, assaltarun-lu læs duldæs.
Egual un amigu.
Egual mas d'unu? Como ye que nin mesmamente se y passaræ pela cabeça la traça d'esta hypóthesis mas que natural? Lo absurdo calteníæ un ciertu orde: & elhi continaríæ reprimiendo toda reflexion sabia ta tyigar essi absurdo a l sou final?
Fhønte næs publicaçones anteriores
