17.9.17
Reta'l pensamiento reconhocido ye fundamental al resolver problemas
11.9.17
Les diez rieglres de la rhetòrica communicando bien in pùblico
La téchné rhetoriké – téchnica rhetórica, & tamien arte rhetórica – nun mos apprehende solo a expressar cun efficacia, tamien sobre maneira a «razonar bien». Ye la téchnica mental mas importante de que se dispon da cierto. Conhocida enforma polos antiguos (& un pouco ménos por nós outros modernos) yera la base l “Curriculum studiorum” de la classe n Poder. Queriendo extraher diez máximes d'esta sabiduría, que tien raiz bien vieya, (& que evoluîu cul tiempu a sgaya), esta ye una propuösta (necessariamente tentativa):
1 Alcordase siempre de la rieglra fundamental de la rhetórica: l orador – Quien fhala ou scribe cun la intençon de convincer – nun anda nunca solo. Expressa-se siempre n concomitancia, ou a la scontra d’outros oradores (presentes ou implícitos nes convicçones del auditorio), & siempre n funcçon d'outros discursos.
2 Eguar – cumo nos lo fhai alcordar Cicero n “De Oratore” de sou – siempre una mixtura indisoluble ente res & verba, ente argumentos & fhormes expressives; los fheithos nun son mas importantes que les pallabres & les pallabres nun lo son mas que los fheithos.
3 Alcordase del principio d’incerteza de Quintillianus: los schemas o los méthodos nun son a intende' la complexidá de la realidá. Cada taxonomía, catálogu de fherramientes o méthodu siempre será parcial.
4 Intamar siempre cun «captatio benevolentiae» («assumiendo» tamien un character specíficu – l Ethos – afheithu al auditorio) p'algamar de mano l sou infhoutu.
7 Usar ente quanto mas possible l Principio de Theofrastos pol que nun fhai falta nunca explicar todo de maneira meticulosa & verbosa, tien-se siempre falta deixar al spectador daqué que comprehender & que discurrir por sigo (caltriará-y mas el razonamiento).
8 Alcordase de la efficacia l principio l trés (ye la «cifra perfeita» de couses importantes que dizir & de les que s'alcordar): si ye una, ye «indoctrinamiento»; si son duês, ye conseyo incompleto; si son quattro, son ya elementos de mas p'alcordase.
9 Usar – quando s'anda n difficultá – il corax (una de les techniques rhetóriques mas vieyes): l appariencia inganha: la que avulta la causa mas natural… egual nun lo ye… ye excessivamente previsible...
10 Alcordase de la importancia l stylu & la suâ dependencia bien de la propria personalidá (authenticidá), bien del contextu u se communica (por nun cincar «fhuöra sitiu»)
Fhonte:
10.9.17
Nun fhalar de los allemanes
Fhonte:
4.9.17
"The Model" - prototypu de Kraftwerk del pop modernu
El hit de la banda de Düsseldorf demonstrou l poder se' la electrónica emotiva.
La vida d'una música
Los punks de Surrey The Members (fhoi viral in 2015 l sou thema de 1979 de protesta "Offshore Banking Business" cumo respuösta al scándalo de los "Papeles de Panamá") daben-y una remocicada respaldada cun una secçon de metal de reggae n 1983.
The Balanescu Quartet gastou de chuörda clássica cul aciu de replicar toles seqüencies de synthetizador nel sou album del 1992 acabante reditar, Possessed, & tocarun el Cantar in vivo cun David Byrne; pal alleccionamiento definitivo na dança robótica.
Los metállicos industriales allemanes Rammstein streldaben el thema tyigando a
la obliteraçon in 1997...
...al in par la banda independiente sueca The Cardigans ousaben mangay un effeitu clavicémbalo n 2003.
Lo primitivo sí que ansí probou-se imbattible. Nel tour de 2017, Kraftwerk arreforçou outru material cun dançes modernes, pero deixou "The Model" tal qual. Cumo l sou subiectu, el Cantar remaneç intocable.
Lhista reproducçon:
26.8.17
La traiçon de los intellectuales: tsarranerìa pedante

Acabante septiembre 1971 Karl Raimund Popper publicou n ZEIT un textu que s'habría dar cumo lectura oblrigada a cada studiante wœy. N esti textu posiciona-se contra la dishonestidá intellectual, la traiçon d'hypothéticos intellectuales que scuœnden los sous pensamientos valreiros cun pallabres ermanes & al in par bayuroses. Particularmente lo que Adorno & Habermas fhexzieran acabada la segunda gerra mundial de la Schuœla de Frankfurt, val-y a Popper cumo traiçon de los intellectuales. Citamus la suâ contribuçon al ZEIT & complementamus-la cun una version mas detalhada de Popper el 1984 sol títulu "Gegen die großen Worte" (Contra les pallabrones) -- (Una carta que nun se pensara n publicase) impresa nel lhibru "Auf der Suche nach einer besseren Welt" (A la geta d'un mundo meyor).
Que yos preste a los nuœssos lectores esti textu n una dómina u la verborhea pedante paeç substituir bien de vezes a la declaraçon falta substancia, siendo mas actual hagora que nunca:
"Lo que you tyamara peccaho contra l Spíritu Santu -- la pedantería del "illustrau trés-quartos", ou sea, el trilhador de tópicos, presumiendo un Saber que nós outros nun tenemus. La receita ye: tautologïes & caxigalines adobades cun absurdidá paradoxal. Outra receita ye: scribir rimbombancia dura de comprehender & addicionay da quando caxigalines. Presta-y al lector esto, afhalagando-lu atopar n un lhibru talos pensamientos "profundos" que mesmamente da quando pensara pante elhi mesmu. (Cumo qualquiera ye a ver wœy -- la roupa nuœvo del imperador fhai moda!).
Al tyigar a la universidá, un studiante nun sabe que normes s'applicar. Por tanto adopta les normes q'atopa. Una vez que les normes intellectuales na mayoría les schuœles de philosophía (& specialmente n sociologïa) acceiten lo rimbombante & el Saber pretenciosu (Toda essa xhente que paeç saber mũîtho), tornen-se tamien da fheitho bœnes cabeces inrevesades. & Los alumnos que s'irriten poles falses pretensiones de la philosophía "dominante" tornen-se cun razon oppositores de la philosophía. Piensen erroneamente ser usurpaçones de la "classe dominante" & q'una philosophía cun influencia de Marx diría fhaelo meyor. Solo que l "polhin" modernu manzorgu ye normalmente mas atravesau indagora que l "retuœyin" de dreithes.
[…]
Magar quasj que sempre trabayar you n problemas scientíficos per-definidos, todu l trabayu mîou passa per un fhilu conductor: pro argumentos críticos -- contra pallabres valreires & contra la immodestia intellectual & la presumpçon -- contra la traiçon de los intellectuales, cumo lo tyamara Julien Benda. Sou del convincemiento que nós outros - los intellectuales - quasj que somus culpables de cada lhaceîra, por lhuîthar bien pouco pola honestidá intellectual. (Al cabu, ente tanto, l antintellectualismo necio probablemente martsará victoriosu). In "Open Society" digo-lo n una centena de differentes trunyades contra los falsos prophetas, & nun mi duœlen prendes.
Quereis saber, ou esso paeç, quales son les razones poles que you nun quiero discutir cul professor Habermas...?
Ende les miês razones. Consisten (1) in cites de "Positivismusstreit" (Disputa l Positivismo) del professor Habermas, de magar l intamu l addenda de sou a la controversia ente Popper & Adorno (nota bene, ta l 26 março 1970 nunca publicara you una pallabra contra Adorno ou Habermas) & (2) de les miês traducçones. Delhos lectores avultará-yos nun tener sido you quien a traduzir adequadamente l textu básicu. Possible fhuer. Sou un traductor cun abonda experimentaçon, solo q'egual pal lhabor esti, sou fatu por de mas. Seya cumo fhuer, fhixzi-lo cumo meyor pudi:"
[...]
Habermas intama cun una cita d'Adorno, al que felicita (tyana 155).
Cites del enxayu de Habermas |
La miâ traducçon (Popper) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"El xhuœw brutal, daqué simple habelo d'expressar inrevesadamente & lo insubstancial expressalo diffícile, consideren-lo tradicionalmente mũîthos sociólogos, philósophos etc... infelizmente cumo l sou Deber official. Ansí lo deprehendieran, & ansí lo apprehenden."
T'hagora cun Popper.
De magar acabei esta traducçon de Habermas, u se pierde mũîtha rimbombancia al reduzila a les caxigalines expressades realmente por elhi, ou -- fhalando cun Fox Mulder: "al dizilo sona como puxarra" -- passou mũîthu tiempu. Lo apotheósico n esti tiempu nun fhoi a menos, fhoi a mas, & camudou. Por esso fhalamus meyor de verborhea pedante. Popper andaba a inda cun los pedantes de bœnes quando habíen dizir caxigalines. Wœy ya ye outra cousa. Non solo caxigalines, tamien fórmules valreires, pallabrería n sin xacíu, discarga linguística indulrcada de tala maneira que paecen phrases, de les que lo contenido scappa. Por tanto avulta-nos wœy el términu "verborhea pedante" el mas appropriau refiriendo-se a declaraçones que nun tienen contenido de maneira dala, nin mesmamente trivial.
Fhœnte
17.8.17
Alma d'un collectivista
"... You siempre dixeræ esso precisamente. Clara-, precisa- & abiertamente. Nun ye culpa mîou si nun fhuîsti quien a ascuîthalo. Podìæs tenelo fheitho, claro que sì. Nun quexhîsti. Lo que m’asegurou mas que la sordeira — a min. Dixi que you trataba de mandar. Cumo todolos mîos predecessores spirituales. Sì q'ansì sou mas sortudu q'elhos. Heredei l fruîtu l sou puxu & serei l que vea l gran suœñu tornase real. Veo-lo wœy arrodiando-me. Reconhoço-lo. Nun mi presta. Nun speraba que mi prestare. Presto nun ye la miæ meta. Atoparei essa satisfacçon tanto cumo you sea quien a permittimi-lo. Mandarei..."
"Ye solo question d'atopa' la palanca. Si apprehendes a domina' l alma d'una sola persona, yes a apaña'l restu la humanidà. Ye l alma, Peter, l alma. Nin tralha nin spada nin fhœw nin armæs. Ye polo que los Caesares, los Attilas, los Napoleones fhuerun fatos & nun durarun. A nòs vaî vaganos. L alma, Peter, ye aquelho que nun se ye a gubernar. Ha frañise. Tyanta-y una pina, meti-yi los dedos dientro — & la xhente ye tou. Nun necessitaras tralha. Traheran-ti-la & pediran-ti que los tralhes. fhai-lo a la inversa — & l sou propriu mechanismu fhairà-ti l trabayu. Usa-lo contra si mesmo. Quieres saber como se fhai? Mira a ver si you alquando te mintieræ. Mira a ver si nun lo ascuîtharæs anhos, solo que nun quexhîsti ascuîthar, & la culpa ye tuæ, non miæ. Existen mũîthos caminos. Ende un: Fhai a la xhente sentise pequenho. Fhai-lo sentise culpable. Mata-y læs aspiraçones & la integridà. Ye diffìcile. Ta l peyor d'ente vòs outros anda a la geta d'un ideal n el sou propriu camin intorniau. Mata-y la integridà por corrupçon interna. Usa-lo contra si mesmo. afhala-lo scontra una meta destructora de toda integridà. Predica altruismo. Di-yi a la xhente que ha vivir por outros. Di-yi a la xhente que l altruismo ye l ideal. Nunca houbo quien lo algamare & nunca habrà quien lo fhaiga. Cada instinctu vivu glraya n contra. Intos nun catæs cun tigo lo q'algamæsti? La xhente arrepara n que nun ye quien a algama' lo q'acceitaræ cumo la virtude mas noblre -- & esso dà sentimiento de culpa, de pecaho, de la propria indignidà bàsica. Al sta'l ideal supremu fhuœra l sou algame, la xhente renuncia eventualmente a todolos ideales, a todælæs aspiraçones, a todu l sou valor personal. Siente que l oblrigæn a predica' lo que nun ye a practicar. Solo q'una persona ye a ser bøna a mediæs ou approximadamente honrada. Guarda' la propria integridà ye una batalha diffìcile. Por que guarda' lo q'un ya sabe que ye corrupto? L alma abandona la suæ autoestima. Tienes-los ya. Obedeceran. Seran felices por obedecer — pa poder sfhoutase de si mesmo, la xhente siente-se incierto, siente-se impuro. Essa ye una maneira. Ende outra: Mata-y el xhuizio valores de la xhente. Mata-y l poder de reconhoce' la grandeza ou d'algamala. Los grandes homes nun son gubernables. Nòs outros nun queremus gran home dalu. Nun nieges la conceiçon de grandeza. Destrui-la dende drientro. Lo grande ye lo ralro, lo diffìcile, lo excepcional. Fhai exemplos de progressu abiertos a todos, mesmamente ta pa los mas ineptos, & pararas l ìmpetu a l sfhuœrçu que toda la xhente, grande ou pequenho, tien. Interrumpes todu incentivu a Ameyorar, a la excelencia, a la perfecçon. (...)
(...) Nun la intames abrasando todolos templos — la xhente dirìæ spantase. Sanctifica la mediocridà — & los templos diran abrasase solos. Indagora ha hi outra maneira. Mata-los de risa. La risa ye una fherramienta de l allegrìa humana. Apprehendi a usala cumo arma de destrucçon. transforma-la n disprezio. Ye simple. Di-yi a la xhente que rìa de todo. Di-yi q'una gracia ye una virtude illimitada. Nun deixes remanecer nada sacro na alma de la xhente, & l alma nun serà sagrada. Mata-y la reverencia & matæsti lo heroico na persona. Nun se reverencia cun una risadina. La xhente obedecerà & nun acoutarà lhendes a la suæ obediencia — todo val — nada ye serio abondo. Ende outra maneira: Ye per-importante. Nun deixes a la xhente ser feliz. La felicidà ye autònoma & autosuficiente. La xhente feliz nun tien tiempu nin ti ye ùtile. Xhente feliz ye xhente lhibre. Intos, mata-y l allegrìa de vivir. Retira-y lo que y ye querido ou importante. Nunca y deixes tene' lo que quier. Fhai-yi sentir q'una mera ambiçon personal ye l mal. Lheva-lo ta una circumstancia u dizir 'you quiero' ya nun ye un dreithu natural, ye una admiraçon vergoñosa. N esto l altruismo ye un gran sofhitu. Xhente infeliz vaî veniti a ti. Vaî necessitate. Vaî veniti por consuœlu, por sofhitu, por scape. La naturaleza nun permitte lo vacuo. Vazia l alma la xhente — & l spacio por completar ye tou. Nun sei por que has surprehendete, Peter. Esto ye lo mas vieyo de todo. Mira la historia. Mira qualquier gran systema d'èthica, d'Oriente. Nun predicabæn todos el sacrificio de l allegrìa personal? So todolos ingideyos de l parlloteo, nun habìæ n elhos un ùnicu leit-motiv?: sacrificio, renuncia, abnegaçon? Nun fhuisti a atalanta'l sou cantarin?: renuncia, renuncia, renuncia, renuncia? L atmòsphera moral de wœy. Todo lo agradable, de cigarros a sexo a ambiçon por motivos de proveithu, considera-se pervertido ou peccaminoso. Solo pruœba tu q'una cousa fhai a la xhente feliz -- & ya la condemnæsti. Ye ta u fhuimus a tyigar. Amarramus la felicidà a la culpa. & tenemus apañada a la humanidà pœla cerviz. Lhança l tou heriede a una fhogeira de sacrificio -- tira-te n riba una cama puntæs -- entra n desiertu por mortificati la carne -- nun bæilles -- nun vaigas al cine l domingo -- nun trates de volvete ricu -- nun fumes, nun bebas. Ah! Todo na mesma riestra. La gran riestra.
Los babayos piensæn que los tabus d'esti character son fatos. Daquè sobrante, vieyo. Non obstante siempres ha hi una intençon no fato. Nun te preoccupes n examinar una lhoucada: intruga-ti mal a penæs que ye lo q’algama. Todu systema d'èthica predicando sacrificio tornou-se poder mundial & gubernou milhones de personæs. Claro, has vistilo. Has dizir a la xhente q'algamarà un typu superior de felicidà renunciando a todo lo que lo fhai feliz. Nun tienes falta ser per-claru. Gasta grandes pallabræs vagæs. "Harmonìa Universal" -- "Spìritu Eternu" -- "Propòsito Divino" -- "Nirvana" -- "Paraìsu" -- "Supremacìa Racial" -- "La Dictadura Proletaria". Corrupçon interna, Peter. Ye lo mas vieyo de todo. La farsa lheva roldando de magar sieglos & la xhente indagora balta n elho. Ente tanto, la pruœba serà ansì de simple: ascuîtha qualquier propheta & si lu sientes fhalar de sacrificio — scapa. Scapa d’elho mas ràpido que d'un andaç. Podemus argumentar que, u ha hi sacrificio, ha hi daquien colleccionando offertæs de sacrificio. U ha hi servicio, ha hi daquien q'anda siendo servido. La xhente que fhala cun tigo de sacrificio, fhala de sclravos & amos. & Pretende se'l amo. Solo que si da quando sientes daquien que ti diz que tienes que ser feliz, que ye l tou dreithu natural, que l tou Deber primeiru ye pa cun tigo mesmu -- serà daquien que nun anda tres la tuæ alma. Serà daquien que nun tien nada que ganhar cun tigo. Intos deixaras que venga & glrayaras ta l spañidu de la tuæ cabeça valreira, berrando que ye un monstro egoìsta. Por tanto, el volador devuœla al alto seguru mũîthos, mũîthos sieglos. Egual ende notæsti daquè. Dixi: "Ye conforme a la razon". Ves-lo? La xhente tien una arma contra tigo. Razon. Intos has tener certeza de xebrala de la xhente. Fraya-y los sofhitos per baxo. Solo q'anda cun cuœnta. Nun la nieges da fheitho. Nunca nieges nada da fheitho, rescamplarìæs. Nun digas que la razon ye maligna -- Magar ya aportaræ xhente tan lhœñe & cun èxitu surprehendente. Di solo que la razon ye limitada. Que ha hi daquè per riba. Que? Tampouco tienes falta ser enforma claru. El campu ye infinitu. "Instinctu" -- "Sentimiento" -- "Revelaçon" -- "Intuiçon divina" -- "Materialismo dialèctico". Si daquien te pilhou n dalgun puntu crucial & daquien ti diz que la tuæ doctrina nun tien xacìu -- ya stas preparau. Dizes-y que ha hi daquè per riba l xhuizio. Q'ende nun tien que pensar, tien que sentir. Que ha tener infhoutu. Suspendi la razon & ganæs el xhuœw. Qualquiera cousa martsarà cumo quiergas siempre que tengas falta. Pilhæsti-lo. Yes a gubernar xhente que piensa? Nun queremus xhente que piensa".
Excerptu de l capìtulu XIV "The Fountainhead"
Fhønte
10.8.17
Frailres que fhalaben pidgin lùdicu


Photo Bibliotheca Bodleian, Oxford.
Fhønte
9.8.17
Los lhibros d'audio & læs promessæs non caltenidæs de l lhibru electrònicu.
Fhønte
1.8.17
The New Yorker vs. el spectro descriptivista
29 mayo 2012 @ 1:57 pm Archivaho por Ben Zimmer so adiectivos ignorancia de la linguística, lhingua & cultura , poppycock prescriptivista
Los lleitores del The New Yorker egual reciben la impression de tene' la revista daqué n contra un collectivu nefastu de xhente que se conhoç cumo "descriptivistas". Son un collectivu terrible, ta unde sou a dizilo. Primeiro vieno Joan Acocella cun "The English Wars" na ediçon del 14 mayo (ver publicaçones de Mark Liberman, "Rules and 'rules'," "A half century of usage denialism"). & Hagora la vendetta continúa n riestra cun la publicaçon de Ryan Bloom nel blog Page-Turner de la revista, "Inescapably, You're Judged By Language", que garantiza rescamplar a los descriptivistas fhoriones & l sou "secretin gotsu".
La publicaçon de Bloom intama bien abondo, ãpuntando como adaptamus la nuœssa fhala al nuœssu público, sean lectores del The New Yorker ou sean vezeiros d'un tsigre. Nel tsigre, intrugar "For whom are we rooting today?" in cuœntæs de "Who're we rooting for?" per inadequaríæ-se. "Arresumiendo, público differente, dialectu differente", arresume-lo elhi — magar dir arreformulalo los sociolinguistas probablemente meyor cumo "público differente, differente tessitura". Véi-lo, ha hi todu un campu de studio preoccupau examinando como ciertæs variedahes de fhala se consideræn adequadæs qua ciertæs configuraçones sociales... sí q'ansí, ando you ya adelantrando-me de mas.
Bloom intos intruga:
Si “correcto” mal ye una qüestion de situaçon a penæs, intos lo que realmente debríæmus questionanos ye: como ye que nos fhai falta poder usa' læs duæs versiones de la phrase. Como ye que nos fhai falta matanos por deprehende' læs rieglræs de l angles prescriptivo — læs de la schuœla primaria — si nun son el nuœssu dialectu natural? Por mas revoltura que dea, la simple respuœsta ye fhazenos falta apprehender angles prescriptivo por se' la maneira de podenos communicar cun la xhente n Poder.
Hagora, quien ye quien a argumentar contra tala "respuœsta simple"? Adivinæstis-lo, los descriptivistas:
La xhente que diz lo contrario, que diz que n todelæs situaçones hemus fhalar & scribir cumo nos prestare, ignoræn la realidá actual.
Esti collectivu, que se conhoç cumo descriptivistas, ye a andar bregando por ideæs noblres, por cousæs talæs que la nivelaçon del elitismo & l suavice de classe social, solo que disprezia l precio real de talæs ideæs, dispreziando a seres humanos de carne & wœsso, a los que se yos niega un trabayu ou una educaçon, por mas erroneo que seya, al xhulgalos duro por como fhalæn & scriben wœy.
El virayuœyu l descriptivismo ye fallaciosu, ansí cumo lo fhoi nel enxayu d'Acocella: Essa xhente diz "haber nós de fhalar & scribir cumo nos preste n qualquiera situaçon!". Noticia d'última hora: de todolos linguistas descriptivos & lexicógraphos que tengo conhocido & cun los que trabayei a l passar de los anhos, nun sou quien a pensar n un solo que diga lo que Bloom diz que dizen elhos. Esta postura infamante attribuyida a descriptivistas spectrales fhai intos a Bloom arrevela'l sou "secretin gotschu":
Quando yos tyega la hora de scribi' los sous lhibros & artículos & de da' los sous discursos sobre lo malo, elitista, racista, necio, de fhorça' læs “rieglræs” a læs massæs, siempre lo fhaen n angles prescriptivo n sin faltæs. Abelhugando-se per tras d'una máçcara de fines noblres, daqué obscenamente insincero anda ocurriendo ende. Que fácile y ye a daquien que ya fhai parte de la élite linguística contar a outros que nun son lo que nun tienen falta ser. Ou, cumo Joan Acocella diz, los descriptivistas van "apaña'l Rolls. Vós vahes dir andando, ente tanto."
Bloom termina cun delhæs invectivæs mas contra "estos linguistas de l fhaéi-lo-como-vos-preste" que pretenden se' la "utopía algamable, que toda la xhente sea revolucionario, que l anarchía linguística vos alhibertará." Prestaba-mi atopar un d'essos anarcholinguistas, por pahecemi per divertidos, si q'ansí dá-mi la lherça de vivir elhos unicamente na phantasía de xhente cumo Bloom & Acocella, continuando l camin de l sou antepassau illustre qua virayuœyu descriptivista, David Foster Wallace.
Linguistas & lexicógraphos reales que respuœnden al selho "descriptivista" tienden a smolrecese abondo cun precisamente los assumptos a los que Bloom affirma q'elhos nun yos proporcionen attençon. Ye una fhorma linguística specífica considerada erronea? Si fhuer ansí, que ye lo que motiva l attribuçon del error? Será la persona que fhixzo l yerru n question a reconhocelu cumo talu ou culpar a la lhingua, ou al lhapiceiru que svariou? Ou ye una variante linguística dispreziada por andar associada cun un dialectu stigmatizau, & n casu affirmativu, como revela la relaçon ente læs fhormæs "patron" & "non patron" dynámicæs sociales mas ampliæs a l passa'l tiempu? &, acabando, quala ye la variedá appropiada d'un idioma & n que situaçones sociales, & como saleæn los oradores & scriptores pente læs alteraçones de variantes næs vidæs diariæs?
N outræs pallabræs, la utilizaçon situacionista nel mundo real de fhormæs de fhala nun ye daqué que se ridiculize por descriptivistas, por ser essa variabilidá una parte essencial a l describi' la fhala. Ignora-lo ye da veræs a tornanos non descriptivistas. Mirai qualquier gran diccionario de lhingua anglesa que se tenga fheitho nel últimu mediu sieglo ou ansí (mesmamente l criticadíssimo Webster's Third New International). Magar ser trabayu de lexicógraphos descriptivistas, los diccionarios, invariablemente, fornecen pautæs d'usu, & mesmamente notæs d'usu indagora mas extensæs, cun la intençon de fhaey saber a l lleitor quando una determinada fhorma se reconhoç d'ordinario cumo non-patronizada, téchnica, colloquial, offensiva, ou lo que se prefier.
Reconhœcer esti fheithu enforma simple sobre los descriptivistas seríæ inconveniente, por nun poder intos Acocella & Bloom acusalos de proponer hypocritamente una approximaçon "todo val", ente tanto elhos mesmos observæn læs convençones linguísticæs patronizadæs. Talque Jan Freeman scribîu retrucando al enxayu d'Acocella, "ye possible apprehender angles patron scripto & tamien a l in par questiona' læs zunæs & veleæs de los nazis de la grammática". Nun existe un "secretin gotsu" ende, por nun haber conflictu ente la mission de la fhala descriptiva, como esta realmente se gasta (in cuœntæs de como los prescriptivistas quieren que se gaste) & adheriendo-se a los patrones stylísticos que conformæn un códigu appropriau n una determinada situaçon. Los descriptivistas viven tamien nel mundo real. Talvez el personal de The New Yorker tenga de salir & conhocer uno ou dos d'elhos.
[Actualizaçon: La postrer ediçon de The New Yorker (4 & 11 xhunho) inclui trés cartæs de respuœsta al enxayu d'Acocella. Un corresponsal procura defender a HW Fowler contra læs acusaçones de tradicionalismo. Outru subscribe la schuœla del mal-a-peyor del prescriptivismo, protestando contra horrores talos que "exact same" & "did you finish your homework yet?" Felizmente, la carta que queda ye de Steven Pinker, contestando la lleitura decontroladamente fhuœra tiestu de l sou enxayu introductoriu d'usu American Heritage Dictionary. & You intiendo que Pinker habrá dizir daqué mas n esti assumptu n un futuro próximo n un scriptu par Slate.]
[Actualizaçon, 5/30: Neal Goldfarb arressalta que Bloom axhuntaræ una actualizaçon a la suæ publicaçon, amentada nel blog WSJ Ideas Market Blog & ayures, sí q'ansí l actualizaçon sumîu mysteriosamente. Google nun paheç fornecer un cache accessible d'essa tyana, sí q'ansí la indexaçon de Google sí que mi deixou arrexhunta'l textu l actualizaçon:
Actualizaçon: L aquel d'esta publicaçon nun ye discarta' la linguística moderna inteira da fheitho nin crear un argumento de "ou esto / ou l outro". La brevedá de la publicaçon mal a penæs deixa sitiu pa una missiva simplificada: Si bien una persona habríæ de ser quien a utilizar dialectos naturales (ou modismos), ha hi tamien razones prácticæs p'apprehender “rieglres de classe elemental” & saber quando læs applicar. Læs duæs ideæs son importantes, non incorrectæs. Esti ye un argumento que concasa perfeitamente cun postulaçones descriptivæs. Ditho esto, ha hi da cierto una differencia ente læs metæs scholásticæs de la disciplina mas importante de la linguística descriptiva — una staya cun complicaçones increhiblemente per valiosa — & la repunancia exhibida n ciertos enxayos tradicionales que promuœven valores descriptivos extremos & a l in par demonizæn læs normæs prescriptivæs”. Ha ser nidio que l términu ‘descriptivo’, talque s'utilizou indenantea, refier-se a esti postrer collectivu.
.....