
De magar
la suæ mocidà, la vida de Xunsuke fhueræ una cadena de fracassos,
una seqüela d'errores de càlculu & equivocaçones.
Por odio?
Mentira! Por zelos? Mentira! Contrastando cun los pensamientos
sutiles & brilhantes que flotabæn næs suæs obræs, odio &
zelos marcaran toda la vida de Xunsuke.
El
fracassu de los très matrimonios & indagora mas la mìsera
conclusion d'una dezena d'amores ...
Por quala
humildà & por quala refalfia l vieyu scritor, nel sou odio
indestrutible polæs muyeres, nunca lo usaræ cumo ornamento de læs
suæs obræs? læs muyeres q'apahecìæn dientro de mũîthos de los
sous lhibros yeræn tan imaculadæs q'irritabæn non solo a los
lleitores, tamien a læs lleitoræs.
Un extrañu
studiosu de læs literaturæs comparadæs compararæ essos
protagonistas femininos cun los protagonistas sobrenaturales d'Edgar
Allan Poe.
Esto ye,
comparara-læs a princessæs cumo Lydia, Berenice, Morella &
Aphrodita.
Læs suæs
carnes stabæn fheithæs de màrmole.
Los sous
amores làbiles pahecìæn la solombra fugaz que la lhuz de la tarde
proyeta eiquì & eilhì næs sculturæs.
Xunsuke
evitaba cuidadosamente atribuir sensibilidà a los protagonistas de
læs suæs obræs.
Quando un
crìtico benevolente lu tyamaræ feminista eternu, l afhalagu fhoi da
veræs imerecidu.
La primer
sposa yera una lhadrona.
Nos dous
anhos de vida matrimonial fhueræ a, cumo fhuœlga, roubar &
vender habilmente un abrigu d'hibierno, très pares de çapatos, dous
cortes de tela pa dous vestidos, una càmara Zeiss.
A l salir
de la casa, martsou cun læs prendæs cusidæs per dientro l collete
& l obiage.
La familia
de Xunsuke yera rica. La segunda muyer staba lhouca.
Andaba
osessionada cun la teima de que l sou home la matarìæ n suœnhu.
La insonia
spoxigaba & los sìmtomas d'histeria adelantrabæn. Un dìæ
Xunsuke, volviendo a casa, sentîu un extrañu dolor.
La muyer,
aparada tras la puœrtæ, arrefhugaba abriyi-la a l sou home.
"Deixa-me intrar, nun sientes un fhedor extrañu?".
"Hagora
nun se puœde. Stou fhaziendo una cousa per-interessante".
"Que
cousa".
"Tu
andæs siempre a fhuœra por andame da cierto trahicionando. Fhui
sfhaze' los vestidos a la tuæ muyer & hagora stou
queimando-los".
"Prestosìssimo".
Introu,
imburriando-la.
Na
alfhombra persa, caricòs roxos andabæn spardidos ende &
aquende.
La muyer
tornou pa l fhogon & cun paraxismos tranquillos & suaves,
sofhitando cun una mano la manga l kimono, apañou l carbon in
caricote cun una paleta & spardîu-lo pela alfhombra.
Xunsuke,
perturbau, garrou-la, & intos elha resjstîu-se cun una fhuœrça
terrible, lhuîthando cumo una bestia.
Todolos
mùsculos stabæn tiesos.
La
terceira remanecîu muyer suæ ta la muœrte.
Yeræ una
muyer lhibertina & fhexzieræ conhocer a Xunsuke todælæs penæs
q'un home casau ye a sufrir.
Xunsuke
alcordaba-se nidiamente de la mañana de la q'intamaræn.
El sou
trabayu disinvolvìæ-se meyor tres læs relaçones matrimoniales,
por tanto, a læs nuœve la nuœithe, diba pa la cama cun la muyer.
Lhœw
deixaba-la n quartu dormir & txubìæ a l sou dispatsu a l primer
nivel, u trabayaba ta læs très ou quatro de la spertina.
De puœis
dormìæ nel catre l studio.
La
programaçon cumplrìæ-se rigorosamente, & de nuœthe ta læs
diez de la mañana, elhi nun tornaba ve' la muyer.
Un verano,
mediando la nuœithe, sentiendo un irresjstible impulsu d'ardencia,
pensou n dar una surpresa a la suæ muyer dormida; sì q'ansì
reprimîu esti antuœyu, quanto si mas a tralhaços, por disciplina,
& fhoi a fhaer un trabayu satisfatoriu ta læs cinco.
El suœnhu
passaræ-y.
Elha da
cierto dormìæ indagora.
Elhi baxou
læs scaleiræs cun passos cautelosos. Abrîu la puœrtæ l quartu
dormir. La suæ muyer nun staba...
N aquel
intrin, el fheithu pahecîu-y da fheitho natural. Cumo si lo soupier
ya.
Xunsuke
arreflexionou que respetaræ tan neciamente l horario quotidiano
proprio precisamente por prever & temer essi resultau.
Sì q'ansì
l disassosiegu cessou aìna: efetivamente, la suæ muyer, que lhevaba
cumo siempre la suæ bata terciopelo negro n riba l camison, fhueræ
a l bañu.
Sperou.
Nun
volvìæ.
Xunsuke,
preocupau, fhoi pa l corredor u staba l bañu l stragal. So l
ventanal de la cozina vìæ-se la figura de la suæ muyer cun la bata
negra, arreitha cun los coldos per riba la mesa.
La nuœithe
indagora nun sclarecieræ.
Nun se
stremaba nin si aquelha vaga figura negra staba sentada na sielha ou
staba arrodiyada.
Xunsuke
ascondîu-se tras la pesada cortina de damasco que pesllaba l
corredor.
N aquel
intrin ascuîthou l dèbile Rintsar de la puœrta de tras, a oîtho
ou nuœve metros de la puœrtæ la cozina, & de puœis un xiblidu
suavin.
Yera la
hora de tyiga'l rapaz de l lheitheiru.
Dende los
quintanales, ende & aquende, perros solitarios lhadrabæn.
El rapaz
debìæ calçar de sport; quiçabes, cul sou cuœrpu acalorau, cun la
suæ camiseta de sport, adelantraba a reblagadæs pel camin impedrau,
moyau pola tyuvia noturna, & læs fhuœyæs moyadæs de yatsude
roçabæn agradablemente los braços snudos; læs piedræs, so læs
suœlæs sutiles, stabæn frìæs.
Habìæ un
son nidiu nel sou xiblidu, egual serìæ pola frescura matinal de los
sous beiços.
La muyer
alçou-se.
Abrîu de
gœlpe la puœrtæ la cozina.
Na
pallidez indistinta de la spertina, una fhorma scura apahecîu u los
dientes blrancos na bouca gayaspeira & la camisa azul claro mal
se vìæn.
L aire de
la mañana fhixzo cimblrar levemente læs pesadæs girindolæs de la
cortina. "Graciæs polæs molestiæs", dixo la muyer.
Garrou læs
duæs botelhæs del lheithe.
L anielhu
d'oro roçou cun un dèbile retintin la botelha.
"Señora,
dai-mi l premio, acuei?" propunxo l muçu cun voz melgosa &
atrevida.
"Wœy
ye impossible" replicou la muyer.
"Nun
dà mas si nun ye wœy. Mañana a l mediu-dìæ?"
"Impossible
tampouco mañana".
"&
Intos? Una vegada cada diez dìæs? Vòs debehes tener outra
relaçon".
"Que
ti dixi que nun alçares la voz".
"Passaho?"
"Si
fhuer passaho ... ".
La muyer
pronunciaræ la pallabra cun importancia, cumo si anduvier mangando
delicadamente un obietu de porcelana francible n una còmoda.
"Passaho de nuœithe val, por sta'l mîou home a fhuœra por una
convençon".
"A
læs cinco?"
"A
læs cinco."
La muyer
abrîu la puœrtæ que pesllaræ.
El muçu
nun dîou traçæs de querer martsar. Tamborilou cun los dedos na
coluna.
"Hagora
ye impossible. Que stas diziendo? Per riba nòs anda l fatu l mîou
home. Nun mi presta la xhente que diz cousæs asurdæs."
"Intos
un beisu solu."
"Eiquì
non. Si nos vier, serìæ l final."
"Anda,
solo un beisu."
"Que
rapaz tan cafiante. Solo un beisu, anda."
El muçu,
piesllou la puœrtæ n sin arrevolvese, staba aparau na puœrtæ la
cozina.
La muyer
aproximou-se, indagora gastando læs gabutsæs de pelheya cuniyu que
gastaba n quartu dormir.
Los dous,
siempre de pie, xhuntarun-se cumo una rosa a l sou sofhitu. Respigos
freqüentes, quasj q'a ondadæs, propagabæn-se de l lhumbu a l
quadril de la bata terciopelo negro de la muyer.
Læs manos
de l muçu disamarrarun la puntielha de la bata. La muyer negou cun
la cabeça.
Houbo una
ingarradielha sin pallabræs ente elhos. Ta intos, la muyer daba-y el
lhumbu.
Hagora l
rapaz daba-y el lhumbu & tenìæ de cara la parte delantreira de
la bata abierta de la muyer.
Per baxo
nun mangaræ nada.
El muçu
arrodiyou-se na strẽitha soleira de la cozina.
Xunsuke
nun vieræ nunca nada tan blranco cumo l cuœrpu snudu de la muyer
arreithu na incierta claror de l alborecer.
Mas que
firme, aquelha blrancor flrotaba.
Cun manos
que se movìæn cumo los dedos de los ciegos, acariciaba l pelo l
muçu arrodiyau.
Que cousa
veìæn n aquel intrin los wœyos de la muyer, ora brilhantes, ora
nublros, ora abiertos, ora medio piesllos? læs potæs smaltadæs na
còmoda n fhileira, ou l frigorìfico, ou l aparador cul vasar, el
panorama na semiscuridà de l alborecer que se vìæ pente la
feniestra, l almanaque gindau na coluna, aquelha familiar
tranquillidà de la cozina, cumo d'un quartel imersu n suœnhu
inantea d'un dìæ d'atividà, nun se speyabæn da cierto nos wœyos
de la muyer.
Decididamente
aquelhos wœyos contemplabæn nidio daquè, talvez un puntu na
cortina.
Outramente,
cumo si cataræn cun sigo l Mirar de Xunsuke que getaba, nin una
vegada sola miraræn na suæ direçon.
"Wœyos
afheithos a nun ver da fheitho a l sou home" ansì lo pensaræ
cun un respigu Xunsuke, & l ardencia por surprehendelos sumîu.
Yera un
home que nun conhocìæ outra vingança alhende l silencio.
Finalmente l rapaz salîu
dando-y un imburrion a la puœrtæ. El quintanal illuminou-se.
Xunsuke
cun passos cautos txubîu a l primer nivel.
Esti
impecable scritor caltenìæ un diario n frances, u compilaba una ou
duæs tyanæs, dependiendo de l dìæ.
Yeræ l
ùnicu mediu q'atoparæ pol amor de sfhogase de l rancor de la suæ
vida privada.
Nun fhueræ
nunca a fhuœra l paìs, sì q'ansì conhocìæ l frances per-bien.
Fhueræ
elhi l que vertîu la primer vegada, perfeitu n xhapones, Huysmans &
Rodenbach.
Si aquel
diario se publicaba de puœis de la suæ muœrte, eclisarìæ læs
suæs obræs.
Contenìæ
n cada tyana lo que nun existìæ, la cruda verdà que Xunsuke nun
querìæ denunciar tala cumo yeræ -- convincidu cumo staba de que
toda traça d'un don natural, biltau spontaneamente, yeræ falsa.
La negaçon
ostinada de la participaçon subietiva, nel sou processu artìsticu,
privaba a læs suæs obræs de l mesmu arruœlu obietivu de lo real.
Terrecìæ
por de mas lo real de la vida.
Sì q'ansì
læs suæs obræs arremodelaræn-lu n negativo, cumo l molde d'una
statua.
Tornau a l
studio, Xunsuke fhixzo imersion nel diario, abandonou-se a la penosa
descriçon d'aquel incuœntru a l Alborecer, cun una calligrafìa
horriblemente irregular, cumo si sperare nun ser a ller mas.
Los
diarios d'ha delhæs dècadæs acumulabæn-se na suæ biblioteca &,
cumo aquelhos, el diario atual tresvolcaba de maldiçones a læs
muyeres.
D'essos
framentos yeræ fàcile extraher exemplos: "Læs muyeres nun son
a crear nada ma los fhiyos.
Son los
homes los que crehæn todo. La creaçon ye una facultà masculina.
Tamien l
arreproduçon, la propagaçon de la specie.
Ye
per-sabido que na muyer la conceçon mal ye parte de la criança l
nenhu.
(Por
incisu: Xunsuke nun tenìæ fhiyos. Parcialmente por principios).
Los zelos
femininos son invidia de la facultà creadora.
La muyer
que trouxo a l mundo un varon siente, a l crialu, el presto d'una
dulce vingança contra la facultà creadora masculina.
Torga' la
creatividà ye la razon de vida de sou. La sumtuosidà & l
barafhundiu son istintos de destruçon.
& læs
ardenciæs femininæs, næs circumstanciæs todæs, prevalecen.
El
capitalismo, primitivamente, yera un principio masculino, el
principio de la produçon, corrumpierun-lo de puœis los principios
femininos.
El
capitalismo mutou los sous principios nos de l consumismo &
finalmente, graciæs a estæs Helenæs, intamou la gerra.
N un
distante futuro, destruiran tamien el comunismo.
Læs
muyeres medræn & telæn cumo la nuœithe, cun zunæs tan viles
q'assumen una apariencia de noblreza.
Læs
muyeres abasnæn qualquier valor pa la palestra de læs sensaçones.
Apuœrtæn, todo lo mas, a lo "ideològïco"; sì q'ansì
nun comprehenden læs ideologïæs. a l star privadæs d'origïnalidà
creativa, nun intienden nin l atmòsfera; mal a penæs detetæn los
odores.
Fhieden,
cumo los gotsos.
El perfume
discobrierun-lo los homes pol amor d'educa'l olfatu feminin.
Graçiæs
a esso, salva-se l home de que lu olfateen læs muyeres.
La
fascinaçon sensual de læs muyeres, el sou istintu de coqueterìa,
todolos varios ìndices de sensualidà son la pruœba de la inutilidà
de læs muyeres.
Læs
cousæs ùtiles nun tienen falta fascinar. Un grave dañu que l home
tenga de ser atrahidu polæs muyeres. Una grave intafharradura na suæ
spiritualidà. læs muyeres nun tienen spìritu, mal tienen
sensaçones.
Fhalar de
sensaçones noblres ye ridìculo, equival a dizir q'un cocu solitariu
se tornou freiru.
La
surprehendente noblreza que la maternidà alquando manifiesta nun
tien da veræs dala relaçon cul spìritu.
Nun ye outra cousa ma un
simple fenòmeno biològïcu, nun ha hi n esso dala diferencia
qualitativa de l amor imburriau ta l abnegaçon que s'atopa na
maternidà animal.
Polo
contrario la diferencia qualitativa que xebra l home de los outros
mamìferos cinca na caraterìstica spiritual."
Diferencia
qualitativa...
Talvez
serìæ meyor tyamar talento esta prerrogativa de la humanidà, &
podìæ-se reconhocer na cara de Xunsuke a los venti-cinco anhos,
arreproduzido de la semeya q'apegaræ nel diario.
Feu, sì
q'ansì d'una feùra, mas que nada, intencionada, aquelha d'una
persona que, dìæ ente dìæ, se sfhorçaba n considerase fea.
Delhos de
scarabayos scandalosos n una parte l diario d'aquel anhu fhexzierun
inùtile l expediente de tener utilizaho l frances.
In dous ou
tres, q'amosabæn el proyetu d'un pùbis, scribieræ grandes X por
borralo.
Non
ostante Xunsuke nun scoyeræ una lhadrona & una lhouca por
casualidà, ou por nun atopar meyor pa casar.
Ta muyeres
"spirituales" antroxabæn por aquel prometedor rapaz. Non
ostante la categorìa spiritual dà mal a penæs fantasmas femininos.
Non solo
muyeres.
Læs que
prendabæn a Xunsuke & que lu trahicionabæn invariablemente,
yeræn-lo ta l fhundu, muyeres da fheitho incapazes de comprehende'
la spiritualidà que yera l sou ùnicu don & la suæ ùnica
belheza.
Muyeres
authènticæs, abundante- & nidiamente femininæs.
Xunsuke
nun sabìæ amirar ma læs muyeres guapæs, nun sabìæ amar ma
Mesalinæs pagæs pola propria guapura.
Alcordou-se
de la cara guapa de la tercer muyer, muœrta habìæ très anhos, nos
cinquenta. Matou-se afhogando-se cun un rapaz amante que nun tenìæ
nin la media parte de los sous anhos.
Elhi
comprehendieræ la significaçon d'aquel suicidio: temieræ l horror
d'una vieyeira q'habrìæ passar cun Xunsuke. Los cadàveres de los
dos amantes apahecieræn n Inobozaki, & los catsones
açoutaræn-los a una rompiente.
El lhabor
por recuperalos fhoi difìcile, los pescadores houbierun d'amarrase
cun una soga pol amor de podese mover ente læs rompientes & læs
penhæs, na borrina blranca de læs tsiscaduræs.
Mesmamente
xebra' los dous cadàveres nun fhoi fàcile.
Los sous
cuœrpos stabæn xhuntos, læs pieles avultabæn una piel sola,
apegadæs cumo papeles hùmedos & scumosos.
Por
petiçon de Xunsuke, el cadàvere de la muyer, dexebrau a la fhuœrça,
trasportou-se a Tokyo inantea incinerase.
Quixho
tributay funerales solenes.
Acabau l
servicio, fhoi hora de trasporta'l fèretro.
El vieyu
sposu dîou l adîous a l fèretro que se lhevou a un quartin a
parte.
Næs
vidayæs quasj que trasparentes de la cara la muœrta, terriblemente
inflada & cobierta de brimbios & rosæs tsinæs, vìæn-se n
trasparencia læs raìzes de l pelo.
Xunsuke
contemplou mũîthu tiempu, a fhondo, sin temor, aquelha cara
terriblemente fea. & Comprehendîu la suæ malicia.
Nun
s'afearæ pola simple razon de que ya nun podìæ atormentar a l home
& nun y fhazìæ falta ser guapa? Cobrîu la cara l cadàvere cun
una màçcara de No de moça, obra de Kawachi & thesouro sou
personal.
Calcou-y-la
cun fhuœrça & aquelha cara afhogada sfhixzo-se so la màçcara
cumo una fruîta madura por de mas.
Nun houbo
quien saber d'essi paraxismu de Xunsuke & una hora mas tarde l
fhœw destruyîu toda traça.
Xunsuke
passou l tiempu de duœllo ente læs alcordançæs, ora de Pesar, ora
d'odio.
El
sufrimiento intenso que y provocaræ alcordase de l alborecer d'aquel
dìæ de verano u experimentaræ la primer tortura impedìæ-y creher
que la muyer nun stuvier indagora viva.
La dezena
ou mas de los sous rivales nel amor, la insolente mocidà d'elhos, la
odiosa guapura d'elhos…
Esti textu sta scritu n version collateral