
Audio
De
todolos gozos que sele
me
deixæn,
el
suœnhu
ye un de
los mas preciosos
&
tamien
de los
mas
communes.
Un
home que
duœrme
pouco &
mal,
apoyando-se
n
variæs almofhadæs,
medita a
gusto
n
essa
particular
voluptuosidà. Concuœrdo
cun que l
suœnhu mas perfeitu
quasj
que
siempre
remaneç
un annexu
de l amor:
arrepousu
reflexionau,
reflectau
n dous cuœrpos.
Sì
q’ansì lo que
m’interessa
eiquì
ye l mysterio
specìfico de l suœnhu
probau por
si mesmu,
la
inevitable
caltriada
fheitha
todælæs
nuœithes
pol
home snudu,
solu
& disarmau,
n un
oceano
u
todo
camuda, los
colores,
la
densidà,
el
propriu
rhythmu
de la
respiraçon
& u incontramus
los
muœrtos.
Lo que
nos tranquilliza de l
suœnhu
ye que
salimus
d’elhi
& salimus
sin alteraçones,
una
vez
q’una
prohibiçon
bizarra
nos impide
traher
cun
nòs
el residuo
exacto de los nuœssos
suϖos.
Lo que
tamien
nos
tranquilliza ye
que
ware
l cansaçu,
sì
q’ansì ware-nos-lu,
temporalmente,
polos
procedimientos mas
radicales,
organizando-nos-los pol
amor de nun
lu
tener mas.
Ende,
cumo
n
outros
sitios,
el
presto
&
l
arte
consisten
in deixase conscientemente
a essa inconsciencia
feliz, n
acceitar
ser subtilmente mas
flracu,
mas
pesau,
mas
leve
&
mas confusu
q'unu
mesmu.
Mas
tarde
tornarei
a la xhente increhible de los suϖos.
Prefiero fhalar de ciertæs experienciæs
de puru
suœnhu,
de puru
Acordar,
q’aveira
la muœrte
&
la
ressurreiçon. Procuro
catar
da
nuœvo la
sensaçon
exacta
de talos
relhumos de
l adolescencia,
u
s’apigaçaba unu nos lhibros,
completamente vestidu,
transportau
repentinamente
a
fhuœra de la mathemàtica
&
de l dreithu
a l interior d’un
suœnhu sòlidu
& plenu,
apinau tanto
de
fhuœrça non utilizada
que
se podiæ tastiar,
por ansì
dizilo,
la pura sensaçon
de
passar pente los pàrpados
que se piesllæn.
Evoco los
suœnhos bruscos na tierra snuda,
na viesca,
spuœis
de
spalomilhantes
dìæs
de caça; acordaba-me
l Lhadrar de
perros
ou
læs
patæs
puœstæs
in peithu.
Tan
da
fheitho yera
l
eclipsis,
que you
podrìæ atyame a min mesmu cada vez differente,
&
quedaba surprehesu,
ou da
quando
ablrucau,
pola
stricta disposiçon que
mi
trahìæ
de vuœlta
t’hagora
a esti strẽithu
requeixu de la humanidà
que
sou you.
Qualæs
yeræn
essæs characterìsticæs peculiares que
nos
prestabæn tanto,
que
significabæn tan pouco pa l dormiente lhibre & que,
por un
segundu,
inantea
d’arretornar
mal
a gusto a la piel d’Hadriano,
fhui
a tastialæs quasj
que
conscientemente
n essi
home valreiru,
n essa existencia
sin
a hieri?
Pœr
outra
parte,
la
malura,
los anhos, tamien tienen los sous
portentos
& reciben de l suœnhu outræs
fhormæs de bendiçon.
Camin
d’ha
un anhu,
de puœis
d’un
dìæ singularmente
agobiante
n Roma,
experimentei una
d’aquelhæs
trewæs
u la
spalomilhadura de læs fhuœrçæs obraba los mesmos
millagros,
ou meyor,
outros millagros
de l que
læs
reservæs inacabables d’antanho.
Excepcionalmente
vou
ya a
la
urbe;
procuro
algamalo lo mas possible.
El dìæ
occuparæ-se
disagradablemente:
a una session nel Senau
segìu-la
una session nel
tribunal
&
un alderique interminable
cun un de
los qüestores;
lhœw,
por una
ceremonia
religïosa
que nun
pudo
postponese & n riba de la que la
tyuvia
baltou.
You
mesmu axhuntaræ,
apigaræ
todos
essos
fhazeres
differentes,
deixando
l minor
tiempu
possible,
ente elhos, a fhastidios
& afhalagos non necessarios.
La
vuœlta a
cabalho
fhoi
unu de
los mìous ùltimos trayectos d’essa mena.
Tornei
a la quinta revuœltu, malu, cun frìo cumo solo se tien frìo a l
refhugu de la sangre, & ya nun actùa næs nuœssæs arteriæs....
Celer
&
Chabrias
andabæn
anxiosos,
sì
q’ansì la
preoccupaçon
tyega a ser
cansa,
mesmo siendo
sincera.
Retirau n
casa,
ingulhì
delhæs de coyares
d’un
caldu
calliente
que
preparei,
non
por
suspeitha, cumo
unu
ye a afigurase,
ma
por
star
dando-mi a l luxu d’andar
solu.
Fhui
dormir;
el
suœnhu pahecìæ
lhœnye
de
min
tanto
quanto
la salude,
la mocidà
& la
fhuœrça.
Apigaço. La
clepsydra probou-mi tener you dormido mal a penæs
una
hora.
Un
intrin
de
completa somnolencia,
nel
tiempu que tengo,
torna-se l
equivalente
a l suœnhu
a l q’indenantia y vagaba una media
revoluçon
de
los astros; el tiempu mìou hagora
mide-se
n cifræs mũìtho mas pequenhæs.
Solo
q’una hora
fhoi sufficiente pa realiza’l
portentu humilde
&
surprehendente:
la
calor
de l sangre
scalecîu-mi
læs
manœs;
el
coraçon,
los
pulmones
intamaræn
a
obrar
da nuœvo cun una specie
de bœna gana;
la
vida circulaba cumo
fhœnte non
per abundante,
ma
fidel.
El
suœnhu,
in tan
poucu
tiempu,
arrepararæ
los
mìous
excessos
de virtude cun
la
mesma imparcialidà
que
ponrìæ
por
arrepara’
los de
los mìous vicios.
Por
quere’ la deydà de l gran restaurador que los sous beneficios
actùæn nel dormiente sin importay, de la mesma maneira q’a l awa
cun poderes curativos nun y dà mas quien bebe de la fhœnte...
Sì
q’ansì si
pensamus
tan
pouco
n un
phenòmeno
q’absorbe
polo
mènos
un
terçiu
de
toda
la
vida,
ye
necessaria
cierta modestia
por
apprecia'
la suæ
bondà.
Dormidos,
Caius Caligula
&
l xhustu
Aristides
son
ermanos;
you
dou
læs
miæs prebendæs vanæs
&
importantes;
nun
sou ya mas a
stremame
de l zelador
prietu
que
duœrme
so la miæ
solariega.
Qual ye
l
nuœssu
insomnio,
ma
la
obstinaçon
necia de l nuœssu intellectu n eguar pensares,
seqüenciæs
de razonamientos,
syllogïsmos
& definiçones
propriæs,
el
negase n abdicar
a
favor
de la
stupidez
divina cun
los wœyos piesllos ou
sabia
lhoucada
de los suϖos?
L home
que
nun
duœrme,
&
nos
ùltimos
meses,
bien
que tuvi
occasiones
de velo
por
min
mesmu,
sfhouta-se
mas ou
mènos
conscientemente d’infhouta-se
nel
fluxu
de
læs cousæs.
No comments:
Post a Comment