28.2.21

La metamorphosis (Kafka)

Franz Kafka Drawing by Liu Ling | Saatchi Art

N acordando Gregor Samsa una mañana de veleæs, vîu-se transformau n un cocu monstrosu na suæ cama. Andaba arrecostau cul lhumbu duru cumo una armadura &, n alçando un pouco la cabeça, vîu la suæ avultada barriga parda, dividida por arcos arreithos, u a l sou nivel, el cobertor, a piques de sgilar da fheitho, mal podíæ sofhitase. Læs mũîthæs piernæs suæs, penosamente flracæs fhaziendo-yos la comparança cun la medida quando normales, ximelgabæn-se impotentes ante los sous wœyos.

Que ye lo que mi passou?” Pensou. Nun yera un suœñu. El sou quartu, un authénticu quartu humanu, solo q'un pouco pequenhu por de mas, cincaba silenciosu ente læs quatro paredes conhocidæs. Pœr riba la mesa u se sporríæ un muœstrario de telæs a granel -- Samsa yera representante -- scolingaba la photo acabante arrecortar d'una revista illustrada & mangada n una guapa moldura dourada. Arrepresentaba una muyer que gastaba un gorru & una boa, intrambos de pelheya, sentada arreitha & alçando pante l observador un mangitu de pelheya pesau u dientro l sou antebraçu todu sumieræ.

El Mirar de Gregor tornou d'aquelha scontra la ventana, & l tiempu nublro -- podíæn-se ascuîtha' læs pingæs de tyuvia cutiendo na ventana -- deixou-lu todu melanchólicu. “Que tal si duœrmo un pouco mas & scaheiço todæs estæs fatadæs?”, pensou, solo q'esso yera da fheitho impracticable por star afheithu a dormir de l costau dreithu, sí q'ansí nun yera a mangase n essa posiçon na suæ condiçon actual. Por mas fhuœrça que gastaræ por tirase pa l costau dreithu, continou apilando ta quedar de lhumbu. Tratou de fhaelo centenæs de vezes, pesllou los wœyos por nun haber de ve' læs piernæs spernaxando, & solo aparou a l intamar sentir un dolor sonce & surdu n un costau de l cuœrpu que nunca sentieræ primero. “Ai, Dîous”, pensou, “que trabayu mas abalhador scoyí! Cada díæ un itinerario. Los apuros d'estos negocios son mũîtho mayores que los negocios casariegos &, pa de tras, tengo n riba esta lhaceîra d'haber d'andar itinerante impuœsta, preoccupaçones cun connexiones de tren, comida ruino & irregular, relaçones humanæs siempre cambiantes, nunca duradouræs & nunca cálidæs. "Que l Diaño lo lheve todo!”. Sentîu fhormigase-y sonce l stómagu; sele s'aveirou a la cabeceira de la cama de lhumbu por poder alçar meyor la cabeça; incontrou la zona afhormigada, q'andaba cobierta cun mũîthos puntinos blrancos que nun yera a xhulgar; & queríæ senti' la zona cun una pierna, solo que lhœw la arretirou, puœis a l toque sentîu percegeira. Sgilou de vuœlta a la posiçon primeira. “Acordar ceho”, pensou, “torna a un zoquete. Una persona tien que dormir. Outros representantes viven cumo muyeres d'harem. Por casu, de la que torno a la pousada pela mañana pol amor d'anota' los incargos que mi piden, essos señores sientæn-se solo pol almuœrçu. Habíæ probalo you cul patron; diba mandame a fhuœra immediatamente. Pa de tras, quien sabe si esso nun mi diba ser per bøno. Si you nun me contuvier por causa de mîous paî & maî, ya renunciaræ ha mũîthu tiempu, abordaba a l patron & dizíæ-y la miæ oppinion dende l fhundu l coraçon. Habríæ elhi baltiar de l scriptorio! Ye tamien una maneira extraña de sentase a l scriptorio & fhalar dende un altor a l officinista, que pa de tras tien que s'aveirar mũîtho polæs difficultahes auditivæs de l patron. Hagora que la sperança nunca la perdí totalmente; de la que tenga l denheiro pa salday la delda de mîou paî & miâ mai -- diran vagar outros cinco ou ses anhos -- fhairei-lo n sin falta. Intos darei-yi l gran corte. De momento, polo prompto, hei d'intainar porque l mîou tren sal a læs cinco."

& Mirou pa l spertador que sonaba n alrmario. “Paî Celestial!” pensou. Yeræn læs seys & media & los punteiros adelantrabæn silenciosamente, ya passaba de la media, ya yeræn trés quartos. Nun habríæ sonar ya l alarma? Dende la cama, yera a ver que se ponxieræ correctamente a læs quatro; habríæ sonar ha tiempu. Sí, sí q'ansí yera possible dormir tranquillamente cun essi timbre que solmena los muœbles? Si bien nun dormieræ silenciosamente, dormieræ probablemente mas profundo. Intos que ye lo que habíæ fhazer hagora? El próximu tren salíæ a læs siete; tenríæ q'intainar por apañalu, & la collecçon indagora andaba n sin impaquetar, & tamien nun se sentíæ particularmente renovau & vivu. & Magar apañara l tren, una bronca l patron yera inevitable, puœis el dependiente lhevaríæ sperando l tren de magar læs cinco & tiempu habríæ ya que fhexzieræ l informe de la suæ omission. Yera una creatura de l patron, sin spina dorsal ou cerebro. & Si tyamare diziendo d'andar malu? Esso diba ser extremamente vergoñoso & suspeithoso, por nin siquier star nunca Gregor malu nos sous cinco anhos de servicio. Ciertamente l patron venríæ cun un doutor de la mutua, arreprehenderíæ l paî & la maî pol fhiyu galbaneiru & tayaríæ todælæs obiecçones referiendo-se a l doutor de la mutua, pante quien solo existe xhente saludable enforma, sí q'ansí tímido pa l trabayu. & Por cierto, equivocaríæ-se tanto n esti casu? Gregor sentíæ-se da veræs mũîtho bien, excepto por una somnolencia realmente superflua lhœw d'un lhargu suœnu, & t'andaba cun mũîtha fhame.

A l andar elhi pensando n todo esso cun mũîtha priessa, sin ser a decidise a salir de la cama -- el spertador cutîu intos læs siete ménos quartu -- ascuîthou una cutida precavida na puœrta a la cabeceira de la cama.

Gregor,” apelhidarun-lu -- yera suæ maî -- “son læs siete ménos quartu. Nun has martsar?" La voz suave! Gregor assustou-se a l ascuîtha' la voz respondiendo, que yera inconfundiblemente la suæ propria anterior, solo que s'entemicíæ, cumo si venier d'a baxo, cun un garlhidu dolorosu que nun yera a reprimir, que litteralmente deixaba læs pallabræs de sou nidiæs, solo a l intamu, destruyendo-læs nel retombu de maneira tala que nun habíæ quien saber si lu ascuîtharen bien. Gregor queríæ responder cun detalhes & explicar todo, sí q'ansí n essæs circumstanciæs limitou-se a dizir: “Sí, sí, graciæs maî, ya m'uparei.” Por causa de la puœrtæ de madeira, la transformaçon na voz de Gregor nun fhoi probablemente perceptible d'a fhuœra, intos la maî aselou cun essa explicaçon & conformou-se. Sí q'ansí la pequenha tsarra fhixzo que los outros miembros de la familia soupieren que Gregor, a l contrario de lo que se speraba, indagora andaba pœr casa, & ya sou paî andaba cutiendo na puœrtæ lateral, debilmente, non obstante cul puñu. “Gregor, Gregor,” glrayou, “que ye?” & De puœis d'un intrin avisou nuœvamente cun una voz mas profunda: “Gregor! Gregor!" De la outra parte de la puœrtæ la ermana arreclamou baxino: "Gregor? Nun stas bien? Que ti fhai falta?” Gregor respondîu a duæs bandæs: “Ya terminei”, & procurou, pronunciando mas curioso & inxertando pausæs lhargæs ente cada pallabra de la suæ voz, eliminar todo lo que yos resultare extraño. El paî tamien tornou a l sou almuœrçu, sí q'ansí la ermana sussurrou: “Gregor, abri, por favor.” Gregor nin pensou n abrir, sí q'ansí afhalagou la prudencia que tuvo a l movese, incluyendo trancar todælæs puœrtæs de casa de nuœithe.

Al principio queríæ upase calmau & sin alterase, vestise &, mas que nada, almorçar, & solo intos pensar in mas cousæs, por, probablemente catou cun sigo, nun ser a deixar de pensar na cama. Alcordaba-se de variæs vezes na cama tener sentido dalgun typu de dolor sence, talvez causau por acostase mal a gusto, q'acabou n pura phantasía a l upase & pruyíæ-y ver cumo læs suæs ideæs actuales dibæn dir sliendo-se a dulces. Nun teníæ duldæs de que la demudança na suæ voz nun yera ma l annuncia d'un fhuœrte catarrhu, un mal occupacional de los representantes.

Quitase'l cobertor fhoi cincielho; valíæ-y inflase un pouco & baltiaríæ solu. Sí q'ansí tornou-se diffícile, specialmente por ser increhiblemente lhargu. Teníæ falta de braços & manos pa upase; in cuœntæs d'elho, impero, mal a penæs teníæ læs mũîthæs pierninæs que se movíæn continuamente de variæs maneiræs & que, pa de tras, nun yera a controlar. Si elhi queríæ abangar una, yera la primeira a sporrise; & si finalmente yera a fhae' lo que queríæ cun essa pierna, todælæs outræs se mangabæn a trabayar, cumo si læs disafhitaren, na mas dolorosa excitaçon. "Nun t'intretengas inultilmente na cama", dixo-se Gregor.

Al intamu, quixo salir de la cama cun la parte inferior de l cuœrpu, sí q'ansí essa parte inferior, que, pa de tras, indagora nun vieræ & que nun yera da veræs a afigurase, acabou siendo per diffícile de mover; diba abondo sele; & quando finalmente, quasj que bravamente, s'imburriou p'a lantre cun todælæs suæs fhuœrçæs & sin outra consideraçon, scoyîu la direcçon errada, cutîu violentamente læs patæs inferiores de la cama, & l dolor ardiente que sentîu dixo-y ser precisamente la parte inferior de l cuœrpu quiçabes la mas sensible n essi momento.

Intos tratou saca' l arca de la cama primeiro & cun precauçon intornou la cabeça n direcçon a la veira de la cama. Esto lo algamou fácile, magar el sou antsor & pesu, la massa corporal acabou segiendo sele l Intorniar de la cabeça. Sí q'ansí quando a l cabu sofhitou la cabeça a l aire, a fhuœra la cama, dîou-y lherça segir adelantrando d'esta maneira, puœis a l deixase finalmente baltiar ansí, quasj q'un millagro habíæ passar pa nun se manca' la cabeça. & Hagora a l precio que fhuer nun podíæ permittise perde'l xacíu; queríæ mas cincar na cama.

Sí q'ansí quando, tres el mesmu sfhuœrçu, volvíæ andar tumbau suspirando cumo inantea, & volvíæ ve' læs suæs pierninæs lhuîthando ente elhæs, quiçabes quanto si mas peyor, & nun alcontraba dala possibilidá por poner paz & orde n esta arbitrariedá, volvíæ dizise que nun podíæ remanecer na cama, & que lo mas razonable seríæ sacrificalo todo si houbier la mas mínima sperança de scapar de la cama a l fhaelo. A l in par, impero, nun se scaheicíæ d'autoalcordase da quando ser mũîtho meyor que resoluçones desperadæs la calma & la deliberaçon tranquillæs. N essos momentos, arremelhaba elhi de los wœyos lo mas intensamente possible pente la ventana, sí q'ansí infelizmente la vista de la borrina de la mañana, que t'atapecíæ la outra veira de la strada strẽitha, daba poucu infhoutu ou allegría. "Ya son læs siete", dixo-se n tocando l spertador outra vez, "ya son læs siete & indagora ha hi tanta borrina". & Un catsu remanecîu quietu cun la respiraçon flrouxa, cumo si quiçabes stuvier sperando de l silencio completo la vuœlta de læs condiçones reales & evidentes.

Dixo-se intos: “Inantes de læs oîtho & quartu, hei de ya salir da fheitho de la cama. Por cierto, si daquien de l commercio venier a introgar por min, el commercio abrirá-se inantea læs siete". & Intos se dispunxo a xiringar toda la lhargor de l sou cuœrpu da fheitho a fhuœra la cama de maneira uniforme. Si se deixare baltiar de la cama d'essa maneira, la cabeça, q'elhi trataríæ d'alçar bruscamente a l baltiar, probablemente remaneceríæ illesa. El lhumbu pahecíæ duru; nada y aconteceríæ a l baltiar na alfhombra. Læs mayores apprehensiones fhexzieræn-lu pensar nel barulhu que fhairíæ & que probablemente provocaríæ, si non horror, preoccupaçon pœr tras de cada puœrtæ. Sí q'ansí habíæ que l ousar.

Quando Gregor andaba medio upau de la cama -- el nuœvu méthodu yera mas un xhuœw q'un sfhœrçu, solo teníæ falta ximelgase fhuœrte -- occurrîu-se-y lo fácile que seríæ si houbier daquien que venier a sofhitalu. Duæs persones fhuœrtes -- pensou n sou paî & na servienta -- valríæn-y da fheitho; solo yos fhairíæ falta snidia' los braços sol sou lhumbu apandau, sacalu de la cama d'essa maneira, abaxa' la carga & lhœw permittiyi cun precauçon apilar in suœlu, u, cun suœrte, læs pierninæs tenríæn intos xacíu. Bien, a parte de l fheithu de sta' læs puœrtæs trancadæs, da veræs habríæ pedir sofhitu? Magar todolos distercios, nun podíæ reprimir una risina a l pensar n elho.

Ya andaba tan lhøñe, que mal yera a caltene'l equilibrio a l xiringase mas, & aína habríæ tomar una decision final, por faltar cinco minutos pa læs cinco & quartu -- quando picarun. "Ye daquien de l commercio", dixo-se, & quasj q'andaba xhelau mentræs læs suæs pierninæs dançabæn indagora mas rápido. Pœr un intrin, todo quedou n silencio.


No comments: