19.4.21

La Metamorphosis 3 (Kafka)

L infhoutu & la certeza cun que se fhexzieræn los primeiros arreglos fhexzierun-y bien. Sentîu-se inclusu nuœvamente na sphera humana & speraba d'intrambos, de l mèdicu & de l cerrayeiru, sin los stremar exactamente da veræs, grandes & surprehendentes servicios. A fin d'obtener una voz lo mas clara possible pa læs discussiones cruciales que s'approximabæn, tussîu un pouco, sì q'ansì procurou fhazelo de fhorma afhogada, puœis essi son podìæ sonar differente d'una tos humana, que nun ousaba ya fhazer por si mesmu. Ente tanto, nel quartu a la veira reynaba l silencio. Talvez el paî & la maî sentabæn a la mesa cul apoderau, afhalucando, quiçabes todos se sofhitabæn na puœrtæ ascuîthando.
Gregor imburriou-se sele scontra la puœrtæ cun la sielha, soltou-se ende, tirou-se scontra la puœrtæ, caltuvo-se arreithu scontra elha - læs mulhidæs de læs suæs pierninæs adherìæn un pouco - & arrepousou ende un momento pol sfhuœrçu. Intos intamou day vuœltæs a la tyave n pieslle cun la bouca. Infelizmente, pahecìæ q'elhi nun tenìæ dientes propriamente dithos - cun que diba garra' la tyave? - sì q'ansì læs callàxinæs yeræn de sobra a esti effeitu per fhuœrtes; cul sofhitu d'elhæs, punxo da fheitho la tyave n movemiento & nun y fhixzo casu a l fheithu d'andase autocausando un mal induldablemente, puœis un lìquidu pardu salìæ-y de la bouca, arrepingaba pœla tyave & pingaba n suœlu. “Ascuîthai un intrin”, dixo l apoderau n quartu d'a l lhau, “anda dando-y vuœltæs a la tyave”. Elho fhoi-yi a Gregor de gran stìmulu; sì q'ansì habìæn-y de tenelo ta l paî & la maî glrayaho: "intaina, Gregor", "siempre cerca, cerca l pieslle!" & Afigurando-se que todos observabæn los sous puxos cun tension, tarazou la tyave cun toda la fhuœrça que fhoi a atropar, sin xacìu. Conforme adelantraba la tyave dando vuœltæs, diba dançando a l rodiu l pieslle; hagora mal a penæs se caltenìæ arreithu cun la bouca &, conforme a lo que y fhazìæ falta, afhitaba la tyave ou la calcaba outra vegada cun todu l pesu l cuœrpu. El son mas brilhante l pieslle, que por fin trancou cun un restalhaçu, acordou litteralmente a Gregor. Alendando consolau, dixo pante si: "Nin falta de cerrayeiru tuvi", & sofhitou la cabeça na maniya abriendo la puœrtæ da fheitho.
Tuvo q'abri' la puœrtæ d'esta maneira, realmente ya staba abierta enforma, & elhi mesmu indagora nun se vìæ. Primero tuvo q'arrodiar sele la ùnica puœrtæ, & cun mũîtha precauçon, si nun querìæ baltiar de lhumbu, xhusto inantes d'intrar a l quartu. Indagora andaba occupau cun aquel diffìcile movemiento, & nun tuvo tiempu de fhaey casu a mas nada, quando ya ascuîthou a l apoderau pronunciar un fhuœrte "Oh!"; sonou cumo si l aire se precipitare, & hagora tamien lu vîu, ya q'elhi, que yera l segiente na puœrtæ, apretou la mano scontra la bouca abierta & arreculou sele, cumo si una fhuœrça invisible & continua lu xebrare. La maî - arreitha magar la presencia l apoderau, cul pelo indagora crespo & de punta pola nœithe - mirou primeiro pa l paî cun læs manœs cruzadæs, spuœis dîou dous passos scontra Gregor & baltiou pente medio de todolos que la arrodiabæn, sosporriendo læs sayæs, la cara baxada scontra l peithu occultando-se. El paî apretou l puñu cun una expression hostil, cumo si quexhier imburriar Gregor de vuœlta pa l quartu, lhœw mirou inciertu a l rodiu la stancia, intos cobrîu los wœyos cun læs manœs & tyorou tanto que l sou peithu poderosu batìæ.
Gregor nun introu na sala, sì q'ansì aveirou-se a la puœrtæ firmemente trancada de pœr drientro, de maneira que mal se y vìæ mediu cuœrpu, & la cabeça inclinada pœr riba lateralmente, mirando pa los outros. Ente tanto alborecieræ ya stando mũîtho mas claro; a l outru lhau de la caleya alçaba-se una parte de la casa oppuœsta, interminable & de color negro abuxaho - yera un hospital - cun læs ventanæs duræs & regulares frañiendo la fatsada; la tyuvia segìæ baltiando, sì q'ansì mal a penæs cun grandes pingæs, visibles una a una, & baltiando litteralmente una a una. Los plratos de l almuœrçu abundabæn na mesa, puœis pa l paî l almuœrçu yera la comida mas importante l dìæ, que postergaba horæs ente que miraba varios diarios. Na parede oppuœsta habìæ una photographìa de Gregor de l servicio militar, u apahecìæ cumo teniente, cun la mano na spada, sorriendo dispreoccupau, requeriendo respeitu pol sou porte & l sou uniforme. La puœrtæ de l antesala staba abierta, & cumo la puœrtæ l appartamento tamien andaba abierta, yera possible ve' l antoxana l appartamento & l intamu de la baxada læs scaleiræs.
"Bien", dixo Gregor, per consciente de se'l ùnicu que caltenìæ la calma, "vestirei-me n un minutu, apañarei l catàlogu & martsarei. Querehes, querehes deixame martsar? Bien, herr apoderau, ya vehes que nun sou neciu & que mi presta trabayar; andar de guaceu ye canso, sì q'ansì nun podrìæ you vivir sin andar de guaceu. Onde martsahes, herr apoderau? Pa l negocio? Sì? Vahes relatar todo cun sinceridà? Puœde un nun ser a trabayar de momento, sì q'ansì esti ye intos l intre ciertu p'alcordase de los proprios servicios anteriores & considerar que mas tarde, una vez eliminau l obstàculo, ciertamente se trabayarà cun mas ganæs & concentraçon. Debo-y mũîtho a l patron, bien que vòs lo sabehes. D'outra maneira, ando ablucau cun paî, maî & ermana. Passo-læs torniadæs, sì q'ansì incontrarei nuœvamente una salida. Nun mi lo fhazer mas diffìcile de lo que ya ye. Caltenèi la miæ parte l negocio! A vòs nun vos presta l representante, sei-lo. Piensa-se que ganha mũîtho denheiro & que lheva una vida prestosa. Nun existe dala razon particular que fhaiga pensar meyor sobre essi Malpensar. Non obstante vòs, herr apoderau, que tenehes una vision completa meyor de læs circumstanciæs que l restu l personal, quanto si mas, por dizilo cun infhoutu, una vision de todo meyor que l propriu patron, que na suæ condiçon d'impresariu deixa-se influenciar fàcile nel sou xacìu n detrimento d'un miembro l personal, sabehes tamien per bien que l representante q'anda a fhuœra l negocio la mayor parte l anhu ye facilmente a tornase vìctima de lhevantos, coincidenciæs & reclamaçones infundadæs, contra læs que ye quasj q'impossible defendese, puœis polo commun nun s'intera d'elhæs & solo a l terminar una travessìa frayau, ye a senti' læs terrìbles conseqüenciæs nel propriu cuœrpu, u læs causæs ya nun se son a ver. Herr apoderau, nun martsar sin mi dizir una pallabra que m'indique que concordahes cun migo, polo mènos parcialmente!"
Sì q'ansì l apoderau ya dieræ la vuœlta cun læs primeiræs pallabræs de Gregor, & mirou pœr riba l costaçu a Gregor ingurriando los beiços abiertos. & Quando Gregor fhalaræ nun s'apararæ nin un momento n silencio, sì q'ansì s'arretiraræ scontra la puœrtæ sin quita' los wœyos de Gregor, solo que pr gradualmente, cumo si houbier una prohibiçon secreta de salir de la stancia. Ya staba na antesala &, de puœis de l movemiento repentino cun que sacaræ l pie de la sala la ùltima vez, qualquiera podìæ pensar que stuvier acabante de queima' la suœla. Na antesala, impero, sporrîu la mano dreitha lhœñe de sigo n direcçon a la scaleira, cumo si una lhibertaçon quasj que sobrenatural anduvier sperando ende por elhi.
Gregor catou cun sigo que nun podìæ permittir que l apoderau martsare d'essa traça si nun querìæ que la suæ posiçon nel negocio pelligrare a l màximo. El paî & la maî nun intendìæn todo aquelho mũîtho bien; passando los lhargos anhos, convincieræn-se de que Gregor starìæ provistu de pœr vida por esti negocio &, pa de tras, hagora tenìæn que se preoccupar tanto cun læs smolriçones actuales que perdieræn toda prevision. Sì q'ansì Gregor tuvo essa prevision. L apoderau tenìæ falta que lu arretuvieren, tranquillizaren, convincieren & finalmente conquistaren; el futuru de Gregor & de la suæ famìlia dependìæ d'elho! & Ya que la ermana stuvier eiquì! Elha yera picardiosa; ya tyorarìæ ente que Gregor indagora segìæ sporridu tranquillamente de lhumbu. &, ciertamente, l apoderau, essi amigu de læs señoræs, deixarìæ-se afhalar por elha; pesllarìæ la puœrtæ l appartamento & elha lu convincirìæ de l sou terror n antesala. Non obstante la ermana nun staba ende, el propriu Gregor tenìæ q'actuar.
& Sin pensar q'indagora nun conhocìæ la suæ capacidà actual de movemiento, sin pensar tampouco que la suæ fhala podrìæ - probablemente outra vegada - nun se comprehender, deixou la puœrtæ; imburriou-se pela abertura; quixo dir ta l apoderau que ya se garraba a l passa-manœs l antoxana sofhitau cun intrambæs manœs, ridiculamente; solo q'immediatamente baltiou sobre læs suæs mũîthæs piernæs cun un glrayadin, a la cata dalgo u se sofhitar. N occurriendo esto, sentîu, la primer vez aquelha mañana, una sensaçon de bienstar phýsicu; læs suæs piernines tenìæn un suœlu firme so elhæs; obedecìæn perfectamente, cumo y prestaræ notar; quanto si mas sfhorçabæn-se por lhevalu ta unde querìæ; & crehìæ ya que la sanaçon final de todu suffrimiento yera imminente. Sì q'ansì nel mesmu intrin, ente q'elhi staba n suœlu ximelgando-se cun movemiento contenido, non per lhøñe de la maî, precisamente de cara a elha, esta, que pahecìæ star tan da fheitho absorta n si mesma, alçou-se de repente, cun los braços sporridos, los dedos abiertos, glrayando: "Auxilio, por Dîous, auxilio!", caltuvo la cabeça inclinada, cumo queriendo ver meyor a Gregor, sì q'ansì, contradiziendo-se, corrîu pa tras sin xacìu, scaheicieræ que tras d'elha staba la mesa puœsta; a l tyigar a elha, stando cumo distrahida, sentou apurada n'elha, & nun pahecîu notar que cabo elha, dende la pota grande apilada, el cafè scapaba per ràpido pa la alfhombra.
"Maî, maî", dixo Gregor sele, mirando-la. L apoderau quedou un momento hystèricu; pœr outra parte, nun pudo abstenese d'arrestalhar delhæs vezes la callàxina a l ve'l cafè scapando. A l ascuîthar esto, la maî volvîu glrayar, scapou de la mesa & baltiou nos braços de l paî, que corrìæ a la suæ scontra. Sì q'ansì Gregor nun tenìæ tiempu pa l paî & la maî hagora; l apoderau ya andaba pœla scaleira; cun la callàxina n passa-manœs, mirou pa tras la ùltima vegada. Gregor mangou-se a correr por apañalu lo mas seguro possible; l apoderau houbo de suspeithar daquè porque dîou delhos passos & sumîu; "Huh!" solo q'indagora glrayou, sonou pœr toda la scaleira. Infelizmente, la fhuga l apoderau hagora pahecìæ tracamundiar da fheitho a l paî, que t'hagora stuvieræ relativamente tranquillu, puœis in cuœntæs de correr tras el propriu apoderau, ou polo mènos por nun torga' la persecuçon de Gregor, apañara l cayau l apoderau cun la mano dreitha, que deixara n una poltrona cul sou sombreiru & l sobre-todo; cun la mano siniestra apañou un diario grande de la mesa &, mitiendo un pisoton, dispunxo-se a afhalar a Gregor de vuœlta pa l sou quartu ximelgando l cayau & l diario. Dala sùpplica de Gregor nada y valîu, & nin mesmamente dala sùpplica s'intendieræ, torna' la cabeça, magar que fhuer humildemente, sì q'ansì l paî solo apatuyaba cun mas fhuœrça.
Ende, la maî abrieræ una ventana magar el frìo que fhazìæ & assomando-se, apretou la cara ente læs manœs a l outru lhau de la ventana. Alhevantou-se una fhuœrte corriente d'aire ente l caleyon & la scaleira, læs cortinæs de la ventana abrierun-se, los diarios de la mesa arrestalharun, delhæs fhuœyæs volaran pente l suœlu. El paî imburriou implacablemente, emittiendo ruidos sibilantes cumo de bravu. Hagora Gregor nun tenìæ dala pràctica n andar pa tras, diba realmente per sele. Si a Gregor lu auctorizaren sin mas a tornase, staba nel sou quartu n un intrin, sì q'ansì daba-y lherça provicer a l paî cul tiempu que y vagaba n dase la vuœlta, & n qualquier momento minaçaba-lu un cutidu fatal n lhumbu ou na cabeça de l cayau que tenìæ l paî na mano. A l cabu, ente tanto, nun y quedou mas remedio a Gregor, puœis notou cun horror que ya nun sabìæ caltene' la direcçon a l andar pa tras; ansì que, cun miradæs pœl rabin de l wœyu incessantes & anxiosæs pa l paî, intamou movese aina, quando possible, sì q'ansì na realidà solo se dieræ la vuœlta per sele. Talvez el paî catara cun sigo la suæ bøna voluntà, puœis esto nun lu perturbou, ye mas, ta orientou l movemiento de rotaçon de xeme n quando na distancia cun la punta l cayau.
& Si nun houbier essa insupportable sibilaçon de l paî! A Gregor fhixzo-y perde' la cabeça da fheitho. Quasj que dieræ la vuœlta completa quando, siempres a l ascuîtha d'aquel xiblidu, ta se tracamundiou & retrocedîu un pouco. Non obstante quando a l cabu stuvo contentu cun la cabeza de cara a la puœrtæ, verificou-se que l sou cuœrpu yera antsu por de mas pa passar sin mas. Claro que, nel sou stau actual, nun se y occurrîu a l paî abri' la outra ala de la puœrtæ, por exemplo, a fin de crear un passu sufficiente pa Gregor. La suæ idea afhita yera solo que Gregor habìæ dir pa l sou quartu lo mas aina possible. & Nin permittìæ los incòmodos preparativos que a Gregor y fhazìæn falta por alhevantase & quiçabes cruza' la puœrtæ d'essa maneira. Intos, cumo si nun houbier dal obstàculo, fhixzo adelantrase hagora a Gregor cun un son particular; ya nun sonaba n absoluto cumo la voz d'un paî tras Gregor; hagora sì que nun habìæ ya xareu, & Gregor abrîu-se camin - fhueræ cumo fhueræ - ta la puœrtæ. Un lhau de l sou cuœrpu aupou-se, quedou intorniau na puœrtæ, el sou ùnicu flancu staba todu roçau, remanecierun marcæs feæs na puœrtæ blranca, aìna cincou presu & nun podìæ movese por si mesmu, læs pierninæs d'un lhau scolingabæn tremosæs a l aire, læs de l outru stabæn dolorosamente apretadæs scontra l suœlu. Intos el paî dîou-y un fhuœrte imburrion dende tras, verdadeiramente redentor hagora, & volou, sangrando profusamente, ta bien dientro l sou quartu. La puœrtæ indagora se segîu cutiendo cul cayau, de puœis finalmente quedou silenciosa.
Seguramente nun acordou ta muîtho mas tarde mesmamente sin ser perturbau, puœis sentìæ-se sufficientemente discansau & repousau, sì q'ansì pahecîu-y q'un passu fugaz & un pieslle curiosu de la puœrtæ que conduzìæ a la antecàmara lu acordaran. El brilhu de la illuminaçon urbana elèctrica staba pàllidu eiquì & ende n teithu & næs partes mas altæs de l mobiliario, sì q'ansì ende n baxo u Gregor staba, staba scuro. Sele s'impulsou, indagora tarascu apalpando cun læs suæs antennæs que solo hagora apprendìæ a appreciar, in direcçon a la puœrtæ por ve' lo q'ende acontecieræ. El sou lhau ezquierdu pahecìæ ser un lhargu & incòmodu repuœlgu tensu & habìæ andar cun una coxeira regular de los sous dous pares de piernæs. Una piernina, hagora ya, tenìæ-la mancada gravemente polos acontecemientos de la mañana - fhoi quasj q'un millagro que solo una se mancara - & arrastraba-se sin vida. Fhoi solo de la que tyigou a la puœrtæ quando catou lo que lu trouxeræ da veræs ta ende; fhueræ l arrecendor dalgo comestible. Puœis ende habìæ una scudielha intyena de lheithe dulce, u flrotabæn tayadinæs de pan blranco. Quasj que rîu d'allegrìa, puœis tenìæ indagora mas fhame que de mañana, & aìna mitîu la cabeça quasj que ta los wœyos na lheithe. Sì q'ansì nun y vagou p'arretiralo outra vez, decepcionau; non solo y resultaba diffìcile comer, por causa de l sou delicau costau ezquierdu - & mal podìæ comer quando todu l sou cuœrpu trabayaba afhogando-se -, tamien que l lheithe, q'avezaba se' lo de beber de sou favorito, & que ciertamente la ermana y ponxieræ, nun y prestaba de l todo, & apartou-se de la scudielha quasj que cun mala gana, & volvîu a arrastrase ta l medio l quartu.
...

No comments: