L
infhoutu & la certeza cun que se fhexzieræn los primeiros
arreglos fhexzierun-y bien. Sentîu-se inclusu nuœvamente na sphera
humana & speraba d'intrambos, de l mèdicu & de l cerrayeiru,
sin los stremar exactamente da veræs, grandes & surprehendentes
servicios. A fin d'obtener una voz lo mas clara possible pa læs
discussiones cruciales que s'approximabæn, tussîu un pouco, sì
q'ansì procurou fhazelo de fhorma afhogada, puœis essi son podìæ
sonar differente d'una tos humana, que nun ousaba ya fhazer por si
mesmu. Ente tanto, nel quartu a la veira reynaba l silencio. Talvez
el paî & la maî sentabæn a la mesa cul apoderau, afhalucando,
quiçabes todos se sofhitabæn na puœrtæ ascuîthando.
Gregor
imburriou-se sele scontra la puœrtæ cun la sielha, soltou-se ende,
tirou-se scontra la puœrtæ, caltuvo-se arreithu scontra elha - læs
mulhidæs de læs suæs pierninæs adherìæn un pouco - &
arrepousou ende un momento pol sfhuœrçu. Intos intamou day vuœltæs
a la tyave n pieslle cun la bouca. Infelizmente, pahecìæ q'elhi nun
tenìæ dientes propriamente dithos - cun que diba garra' la tyave? -
sì q'ansì læs callàxinæs yeræn de sobra a esti effeitu
per fhuœrtes; cul sofhitu d'elhæs, punxo da fheitho la tyave n
movemiento & nun y fhixzo casu a l fheithu d'andase autocausando
un mal induldablemente, puœis un lìquidu pardu salìæ-y de la
bouca, arrepingaba pœla tyave & pingaba n suœlu. “Ascuîthai
un intrin”, dixo l apoderau n quartu d'a l lhau, “anda dando-y
vuœltæs a la tyave”. Elho fhoi-yi a Gregor de gran stìmulu; sì
q'ansì habìæn-y de tenelo ta l paî & la maî glrayaho:
"intaina, Gregor", "siempre cerca, cerca l pieslle!"
& Afigurando-se que todos observabæn los sous puxos cun tension,
tarazou la tyave cun toda la fhuœrça que fhoi a atropar, sin xacìu.
Conforme adelantraba la tyave dando vuœltæs, diba dançando a l
rodiu l pieslle; hagora mal a penæs se caltenìæ arreithu cun la
bouca &, conforme a lo que y fhazìæ falta, afhitaba la tyave ou
la calcaba outra vegada cun todu l pesu l cuœrpu. El son mas
brilhante l pieslle, que por fin trancou cun un restalhaçu, acordou
litteralmente a Gregor. Alendando consolau, dixo pante si: "Nin
falta de cerrayeiru tuvi", & sofhitou la cabeça na maniya
abriendo la puœrtæ da fheitho.
Tuvo
q'abri' la puœrtæ d'esta maneira, realmente ya staba abierta
enforma, & elhi mesmu indagora nun se vìæ. Primero tuvo
q'arrodiar sele la ùnica puœrtæ, & cun mũîtha precauçon, si
nun querìæ baltiar de lhumbu, xhusto inantes d'intrar a l quartu.
Indagora andaba occupau cun aquel diffìcile movemiento, & nun
tuvo tiempu de fhaey casu a mas nada, quando ya ascuîthou a l
apoderau pronunciar un fhuœrte "Oh!"; sonou cumo si l aire
se precipitare, & hagora tamien lu vîu, ya q'elhi, que yera l
segiente na puœrtæ, apretou la mano scontra la bouca abierta &
arreculou sele, cumo si una fhuœrça invisible & continua lu
xebrare. La maî - arreitha magar la presencia l apoderau, cul pelo
indagora crespo & de punta pola nœithe - mirou primeiro pa l paî
cun læs manœs cruzadæs, spuœis dîou dous passos scontra Gregor &
baltiou pente medio de todolos que la arrodiabæn, sosporriendo læs
sayæs, la cara baxada scontra l peithu occultando-se. El paî
apretou l puñu cun una expression hostil, cumo si quexhier imburriar
Gregor de vuœlta pa l quartu, lhœw mirou inciertu a l rodiu la
stancia, intos cobrîu los wœyos cun læs manœs & tyorou tanto
que l sou peithu poderosu batìæ.
Gregor
nun introu na sala, sì q'ansì aveirou-se a la puœrtæ firmemente
trancada de pœr drientro, de maneira que mal se y vìæ mediu cuœrpu,
& la cabeça inclinada pœr riba lateralmente, mirando pa los
outros. Ente tanto alborecieræ ya stando mũîtho mas claro; a l
outru lhau de la caleya alçaba-se una parte de la casa oppuœsta,
interminable & de color negro abuxaho - yera un hospital - cun
læs ventanæs duræs & regulares frañiendo la fatsada; la
tyuvia segìæ baltiando, sì q'ansì mal a penæs cun grandes
pingæs, visibles una a una, & baltiando litteralmente una a una.
Los plratos de l almuœrçu abundabæn na mesa, puœis pa l paî l
almuœrçu yera la comida mas importante l dìæ, que postergaba
horæs ente que miraba varios diarios. Na parede oppuœsta habìæ
una photographìa de Gregor de l servicio militar, u apahecìæ cumo
teniente, cun la mano na spada, sorriendo dispreoccupau, requeriendo
respeitu pol sou porte & l sou uniforme. La puœrtæ de l
antesala staba abierta, & cumo la puœrtæ l appartamento tamien
andaba abierta, yera possible ve' l antoxana l appartamento & l
intamu de la baxada læs scaleiræs.
"Bien",
dixo Gregor, per consciente de se'l ùnicu que caltenìæ la calma,
"vestirei-me n un minutu, apañarei l catàlogu & martsarei.
Querehes, querehes deixame martsar? Bien, herr
apoderau, ya vehes que nun sou neciu & que mi presta trabayar;
andar de guaceu ye canso, sì q'ansì nun podrìæ you vivir sin
andar de guaceu. Onde martsahes, herr
apoderau? Pa l negocio? Sì? Vahes relatar todo cun sinceridà? Puœde
un nun ser a trabayar de momento, sì q'ansì esti ye intos l intre
ciertu p'alcordase de los proprios servicios anteriores &
considerar que mas tarde, una vez eliminau l obstàculo, ciertamente
se trabayarà cun mas ganæs & concentraçon. Debo-y mũîtho a l
patron, bien que vòs lo sabehes. D'outra maneira, ando ablucau cun
paî, maî & ermana. Passo-læs torniadæs, sì q'ansì
incontrarei nuœvamente una salida. Nun mi lo fhazer mas diffìcile de
lo que ya ye. Caltenèi la miæ parte l negocio! A vòs nun vos
presta l representante, sei-lo. Piensa-se que ganha mũîtho denheiro
& que lheva una vida prestosa. Nun existe dala razon particular
que fhaiga pensar meyor sobre essi Malpensar. Non obstante vòs, herr
apoderau, que tenehes una vision completa meyor de læs
circumstanciæs que l restu l personal, quanto si mas, por dizilo cun
infhoutu, una vision de todo meyor que l propriu patron, que na suæ
condiçon d'impresariu deixa-se influenciar fàcile nel sou xacìu n
detrimento d'un miembro l personal, sabehes tamien per bien que l
representante q'anda a fhuœra l negocio la mayor parte l anhu ye
facilmente a tornase vìctima de lhevantos, coincidenciæs &
reclamaçones infundadæs, contra læs que ye quasj q'impossible
defendese, puœis polo commun nun s'intera d'elhæs & solo a l
terminar una travessìa frayau, ye a senti' læs terrìbles
conseqüenciæs nel propriu cuœrpu, u læs causæs ya nun se son a
ver. Herr
apoderau, nun martsar sin mi dizir una pallabra que m'indique que
concordahes cun migo, polo mènos parcialmente!"
Sì
q'ansì l apoderau ya dieræ la vuœlta cun læs primeiræs pallabræs
de Gregor, & mirou pœr riba l costaçu a Gregor ingurriando los
beiços abiertos. & Quando Gregor fhalaræ nun s'apararæ nin un
momento n silencio, sì q'ansì s'arretiraræ scontra la puœrtæ sin
quita' los wœyos de Gregor, solo que pr gradualmente, cumo si
houbier una prohibiçon secreta de salir de la stancia. Ya staba na
antesala &, de puœis de l movemiento repentino cun que sacaræ l
pie de la sala la ùltima vez, qualquiera podìæ pensar que stuvier
acabante de queima' la suœla. Na antesala, impero, sporrîu la mano
dreitha lhœñe de sigo n direcçon a la scaleira, cumo si una
lhibertaçon quasj que sobrenatural anduvier sperando ende por elhi.
Gregor
catou cun sigo que nun podìæ permittir que l apoderau martsare
d'essa traça si nun querìæ que la suæ posiçon nel negocio
pelligrare a l màximo. El paî & la maî nun intendìæn todo
aquelho mũîtho bien; passando los lhargos anhos, convincieræn-se
de que Gregor starìæ provistu de pœr vida por esti negocio &,
pa de tras, hagora tenìæn que se preoccupar tanto cun læs
smolriçones actuales que perdieræn toda prevision. Sì q'ansì
Gregor tuvo essa prevision. L apoderau tenìæ falta que lu
arretuvieren, tranquillizaren, convincieren & finalmente
conquistaren; el futuru de Gregor & de la suæ famìlia dependìæ
d'elho! & Ya que la ermana stuvier eiquì! Elha yera picardiosa;
ya tyorarìæ ente que Gregor indagora segìæ sporridu
tranquillamente de lhumbu. &, ciertamente, l apoderau, essi amigu
de læs señoræs, deixarìæ-se afhalar por elha; pesllarìæ la
puœrtæ l appartamento & elha lu convincirìæ de l sou terror n
antesala. Non obstante la ermana nun staba ende, el propriu Gregor
tenìæ q'actuar.
&
Sin pensar q'indagora nun conhocìæ la suæ capacidà actual de
movemiento, sin pensar tampouco que la suæ fhala podrìæ -
probablemente outra vegada - nun se comprehender, deixou la puœrtæ;
imburriou-se pela abertura; quixo dir ta l apoderau que ya se garraba
a l passa-manœs l antoxana sofhitau cun intrambæs manœs,
ridiculamente; solo q'immediatamente baltiou sobre læs suæs mũîthæs
piernæs cun un glrayadin, a la cata dalgo u se sofhitar. N
occurriendo esto, sentîu, la primer vez aquelha mañana, una
sensaçon de bienstar phýsicu; læs suæs piernines tenìæn un
suœlu firme so elhæs; obedecìæn perfectamente, cumo y prestaræ
notar; quanto si mas sfhorçabæn-se por lhevalu ta unde querìæ; &
crehìæ ya que la sanaçon final de todu suffrimiento yera
imminente. Sì q'ansì nel mesmu intrin, ente q'elhi staba n suœlu
ximelgando-se cun movemiento contenido, non per lhøñe de la maî,
precisamente de cara a elha, esta, que pahecìæ star tan da fheitho
absorta n si mesma, alçou-se de repente, cun los braços sporridos,
los dedos abiertos, glrayando: "Auxilio, por Dîous, auxilio!",
caltuvo la cabeça inclinada, cumo queriendo ver meyor a Gregor, sì
q'ansì, contradiziendo-se, corrîu pa tras sin xacìu, scaheicieræ
que tras d'elha staba la mesa puœsta; a l tyigar a elha, stando cumo
distrahida, sentou apurada n'elha, & nun pahecîu notar que cabo
elha, dende la pota grande apilada, el cafè scapaba per ràpido pa
la alfhombra.
"Maî,
maî", dixo Gregor sele, mirando-la. L apoderau quedou un
momento hystèricu; pœr outra parte, nun pudo abstenese d'arrestalhar
delhæs vezes la callàxina a l ve'l cafè scapando. A l ascuîthar
esto, la maî volvîu glrayar, scapou de la mesa & baltiou nos
braços de l paî, que corrìæ a la suæ scontra. Sì q'ansì Gregor
nun tenìæ tiempu pa l paî & la maî hagora; l apoderau ya
andaba pœla scaleira; cun la callàxina n passa-manœs, mirou pa tras
la ùltima vegada. Gregor mangou-se a correr por apañalu lo mas
seguro possible; l apoderau houbo de suspeithar daquè porque dîou
delhos passos & sumîu; "Huh!" solo q'indagora glrayou,
sonou pœr toda la scaleira. Infelizmente, la fhuga l apoderau hagora
pahecìæ tracamundiar da fheitho a l paî, que t'hagora stuvieræ
relativamente tranquillu, puœis in cuœntæs de correr tras el
propriu apoderau, ou polo mènos por nun torga' la persecuçon de
Gregor, apañara l cayau l apoderau cun la mano dreitha, que deixara
n una poltrona cul sou sombreiru & l sobre-todo; cun la mano
siniestra apañou un diario grande de la mesa &, mitiendo un
pisoton, dispunxo-se a afhalar a Gregor de vuœlta pa l sou quartu
ximelgando l cayau & l diario. Dala sùpplica de Gregor nada y
valîu, & nin mesmamente dala sùpplica s'intendieræ, torna' la
cabeça, magar que fhuer humildemente, sì q'ansì l paî solo
apatuyaba cun mas fhuœrça.
Ende,
la maî abrieræ una ventana magar el frìo que fhazìæ &
assomando-se, apretou la cara ente læs manœs a l outru lhau de la
ventana. Alhevantou-se una fhuœrte corriente d'aire ente l caleyon &
la scaleira, læs cortinæs de la ventana abrierun-se, los diarios de
la mesa arrestalharun, delhæs fhuœyæs volaran pente l suœlu. El
paî imburriou implacablemente, emittiendo ruidos sibilantes cumo de
bravu. Hagora Gregor nun tenìæ dala pràctica n andar pa tras, diba
realmente per sele. Si a Gregor lu auctorizaren sin mas a tornase,
staba nel sou quartu n un intrin, sì q'ansì daba-y lherça provicer
a l paî cul tiempu que y vagaba n dase la vuœlta, & n qualquier
momento minaçaba-lu un cutidu fatal n lhumbu ou na cabeça de l
cayau que tenìæ l paî na mano. A l cabu, ente tanto, nun y quedou
mas remedio a Gregor, puœis notou cun horror que ya nun sabìæ
caltene' la direcçon a l andar pa tras; ansì que, cun miradæs pœl
rabin de l wœyu incessantes & anxiosæs pa l paî, intamou
movese aina, quando possible, sì q'ansì na realidà solo se dieræ
la vuœlta per sele. Talvez el paî catara cun sigo la suæ bøna
voluntà, puœis esto nun lu perturbou, ye mas, ta orientou l
movemiento de rotaçon de xeme n quando na distancia cun la punta l
cayau.
&
Si nun houbier essa insupportable sibilaçon de l paî! A Gregor
fhixzo-y perde' la cabeça da fheitho. Quasj que dieræ la vuœlta
completa quando, siempres a l ascuîtha d'aquel xiblidu, ta se
tracamundiou & retrocedîu un pouco. Non obstante quando a l cabu
stuvo contentu cun la cabeza de cara a la puœrtæ, verificou-se que
l sou cuœrpu yera antsu por de mas pa passar sin mas. Claro que, nel
sou stau actual, nun se y occurrîu a l paî abri' la outra ala de la
puœrtæ, por exemplo, a fin de crear un passu sufficiente pa Gregor.
La suæ idea afhita yera solo que Gregor habìæ dir pa l sou quartu
lo mas aina possible. & Nin permittìæ los incòmodos
preparativos que a Gregor y fhazìæn falta por alhevantase &
quiçabes cruza' la puœrtæ d'essa maneira. Intos, cumo si nun
houbier dal obstàculo, fhixzo adelantrase hagora a Gregor cun un son
particular; ya nun sonaba n absoluto cumo la voz d'un paî tras
Gregor; hagora sì que nun habìæ ya xareu, & Gregor abrîu-se
camin - fhueræ cumo fhueræ - ta la puœrtæ. Un lhau de l sou
cuœrpu aupou-se, quedou intorniau na puœrtæ, el sou ùnicu flancu
staba todu roçau, remanecierun marcæs feæs na puœrtæ blranca,
aìna cincou presu & nun podìæ movese por si mesmu, læs
pierninæs d'un lhau scolingabæn tremosæs a l aire, læs de l outru
stabæn dolorosamente apretadæs scontra l suœlu. Intos el paî
dîou-y un fhuœrte imburrion dende tras, verdadeiramente redentor
hagora, & volou, sangrando profusamente, ta bien dientro l sou
quartu. La puœrtæ indagora se segîu cutiendo cul cayau, de puœis
finalmente quedou silenciosa.
Seguramente
nun acordou ta muîtho mas tarde mesmamente sin ser perturbau, puœis
sentìæ-se sufficientemente discansau & repousau, sì q'ansì
pahecîu-y q'un passu fugaz & un pieslle curiosu de la puœrtæ
que conduzìæ a la antecàmara lu acordaran. El brilhu de la
illuminaçon urbana elèctrica staba pàllidu eiquì & ende n
teithu & næs partes mas altæs de l mobiliario, sì q'ansì ende
n baxo u Gregor staba, staba scuro. Sele s'impulsou, indagora tarascu
apalpando cun læs suæs antennæs que solo hagora apprendìæ a
appreciar, in direcçon a la puœrtæ por ve' lo q'ende acontecieræ.
El sou lhau ezquierdu pahecìæ ser un lhargu & incòmodu
repuœlgu tensu & habìæ andar cun una coxeira regular de los
sous dous pares de piernæs. Una piernina, hagora ya, tenìæ-la
mancada gravemente polos acontecemientos de la mañana - fhoi quasj
q'un millagro que solo una se mancara - & arrastraba-se sin vida.
Fhoi solo de la que tyigou a la puœrtæ quando catou lo que lu
trouxeræ da veræs ta ende; fhueræ l arrecendor dalgo comestible.
Puœis ende habìæ una scudielha intyena de lheithe dulce, u
flrotabæn tayadinæs de pan blranco. Quasj que rîu d'allegrìa,
puœis tenìæ indagora mas fhame que de mañana, & aìna mitîu
la cabeça quasj que ta los wœyos na lheithe. Sì q'ansì nun y
vagou p'arretiralo outra vez, decepcionau; non solo y resultaba
diffìcile comer, por causa de l sou delicau costau ezquierdu - &
mal podìæ comer quando todu l sou cuœrpu trabayaba afhogando-se -,
tamien que l lheithe, q'avezaba se' lo de beber de sou favorito, &
que ciertamente la ermana y ponxieræ, nun y prestaba de l todo, &
apartou-se de la scudielha quasj que cun mala gana, & volvîu a
arrastrase ta l medio l quartu.
...