11.1.20

Gregory Porter

Gregory Porter (nacidu l 4 noviembre 1971)[1] ye un cantor, compositor & actor americanu. Ganhou l Grammy Award por Meyor Album Vocal de Jazz in 2014 por Liquid Spirit & n 2017 por Take me to the alley.[2]

Indiç
Image result for gregory porter"
Porter in concierto cun la suæ banda regular nel Cosmopolite Club n Oslo, 2016.

Intamu vital & educaçon
Gregory Porter nacîu n Sacramento & criou-se n Bakersfield, California, u suæ maî yera pastora. Graduou-se n 1989 Highland High School, recibîu una beca atlética “todo incluso” (classes, lhibros, cobertura médica & expensæs vitales) cumo atacante de football na Universidá Statal de San Diego (SDSU Aztecs), sí q'ansí una lesion nel costaçu l sou primer anhu interrompîu-y la carreira n football.[3] A los 21 anhos, Porter perdîu la maî por cáncer, non obstante esta implorou-y a l morrer:  “Canta, baby, canta!”
Carreira
Porter mudou-se pa la secçon Bedford-Stuyvesant de Brooklyn el 2004, cabo l sou ermanu Lloyd. Trabayou cumo chef nel restaurante Lloyd’s Bread-Stuy (hagora extinctu), u tamien actuaba. Porter actuou n outros locales de la barriada, cumo Sista’s Place & Salomon’s Porch, & passou pa l club de Harlem St. Nick’s Pub, u caltenriæ una residencia selmanal. D’esta residencia, evoluyîu lo que se tornariæ la banda de tournée de Porter.[4]
Porter sacou dous albuns na editora Motema cabo Membran Entertainment Group: Water de 2010.


& Be Good de 2012, indenantea roblrar cun Blue Note Records (Universal Music Group) el 17 mayo 2013.
El sou tercer album, Liquid Spirit, sacou-se l 2 septiembre 2013 n Europa & l 17 septiembre 2013 nos USA.[5] L album produzîu-lu Brian Bacchus.[6] L album ganhou l Grammy 2014 a l meyor album vocal de jazz.[7]
Liquid Spirit obtuvo un éxitu commercial que raramente algamæn albuns de jazz, cutiendo l cume 10 næs paradæs d’albuns de l Reyno-Unido. Certificou-se ouro pola BPI, vendiendo mas de 100.000 copiæs nel Reyno-Unido.[8]
N agosto 2014, Porter sacou “The ‘In’ Crowd” de cincielhu.[9] El 9 de mayo de 2015, Porter participou n VE Dia 70: A Party to Remember, un concierto commemorativo que se televisou dende l Horse Guards Parade, in London, cantando “As Time Goes By“.[10]


El sou quartu album, Take Me to the Alley, sacou-se l 6 mayo 2016.[11] In The Guardian fhoi l album de la selmana por Alexis Petridis.[12]
El 26 xhuno 2016, Porter apresentou-se n palco de la pyrámide nel Festival de Glastonbury 2016. Scribiendo n The Daily Telegraph, Neil McCormick dixo: “El maduru jazzista corpulentu ye a se’ la strelha pop mas extraña l planeta, sí q’ansí ye un testimonio refrescante de la noçon de que l wœrgano mas importante pa l appreciaçon musical han siempre se’ læs nuœssæs oreyæs & Porter tien una de læs vozes mas fáciles d’ascuîthar de la música popular, un barýtonu cremosu que flui spessu & suave pente una rica pegarata de melodía suculenta. Ye una voz que ti fhai querer lhambe’ los fhoucicos & caltriar ende de cabeça.”[13]
Pœr septiembre 2016, Porter apresentou-se n Radio 2 Live in Hyde Park  de Hyde Park, London. Diba apresentase n noviembre nel programma annual BBC Children in Need, una nœithe dedicada a Sir Terry Wogan, que lu hospidaræ nos anhos anteriores & yera admirador de so.[14]
Pœr xhanheiro 2017, Porter tocou la música “Holding On” nel ‘Graham Norton Show[15] de BBC One. In septiembre de 2017, apresentou-se cumo parte de los conciertos Later… with Jools Holland: Later 25l Royal Albert Hall.[16]
N outhoubre de 2017, tocou la música “Mona Lisa” n BBC One, in The Graham Norton Show, cabo Jeff Goldblum a l piano.[17]


De magar la suæ strena n 2010 na gravadora Motema, Porter tien recibido-se bien na prensa musical.
El sou album de strena, Water, Indicou-se pa Meyor Album Jazz Vocal na 53ª Ediçon Annual Premios Grammy.[18] Tamien fhoi miembru l elenchu primitivu de Broadway de It Ain’t Nothin’ But the Blues. El sou segundu album, Be Good, que contien mũîthæs composiçones de Porter, recibîu inaltecemientos de la crítica pol sou Cantar distinctu & polæs composiçones, cumo “Be Good (Lion’s Song)”, “Real Good Hands” & “On My Way to Harlem”. El Cantar-títulu tamien s’indicou pa Meyor Actuaçon Tradicional R&B nos 55th Annual Grammy Awards.[19] Na suæ reseña de Water, Kevin Le Gendre, de BBC scribîu que “Gregory Porter tien una voz & musicalidá a considerase”.[20]
New York Times describîu a Porter cumo “un cantante de jazz de presencia emocionante, un barýtonu n expansion cun don pa l refinamiento terrenal & la elevaçon dramática” na suæ reseña de Liquid Spirit.[21]
Michael G. Nastos, d’AllMusic scribîu una reseña mixta de Water, affirmando: “Nel hard bop trim, ‘Black Nile’ de Shorter tien a Porter glrayando una lhiña lírica que se fixzo ha mũîthos anhos por Luba Raashiek de Chicago, sí q’ansí la voz de Porter tensa-se & frañe. Magar que n cada thema Porter canta cun gran convicçon, ye mas effectivu næs composiçones de ton baxu”, non obstante continuou diziendo que “sta hi riba cun José James cumo la próxima gran strelha masculina l jazz vocal”[22].
Vida personal
Porter tien siete ermanos. Suæ maî, Ruth, tuvo-y una gran influencia na vida, animando-lu a cantar na eglresia de magar tienru. Sou paî, Rufus, stuvo n bœna parte absente de la suæ vida. Diz Porter: “todu l mundo tien problemas cul paî, magar q’ande n casa. Ye a star emocionalmente absente. Mîou paî staba da fheitho absente. Mal salí cun elhi a penæs unos díæs na miæ vida. & Nun y vagou mũîthu tiempu. Simplemente nun avultaba per interessase por star ende. Talvez stuvier, nun sei.”[4]
Casou cun Victoria & tienen un fhiyu, Demyan. Viven in Bakersfield, California.
Næs appariçones públicæs, Porter sempre gasta una gorra que paheç un deerstalker incorporando-y tela que y cubre læs oreyæs & calláxina.[23] N una intervista de 2012 a l Jazzweekly.com, quando se y intrugou: “Que ye lo que y passa a la gorra extraña & marabiyosa?” Porter respondîu: “fhixzi una chirurgïa na piel, intos essi tien sido l mîou visual un tiempu & vaî segir siendo-lo indagora outra campaña. La xhente hagora ansí me reconhoç.” N una intervista pal Daily Telegraph, el 2016, divulgou que y quedaran delhos repuœlgos faciales de magar de la que teníæ “siete ou oîtho anhos”, sí q’ansí nun quixho intrar næs specificaçones de como se sustentaba esso. Dixo: “Vi-la simplemente un díæ (la gorra) & dixi: ‘Vou mangala, presta’. Fhoi inantes de la carreira musical.” La viseira ye d'una Kangol Spitfire veraniega.[24][25]

Discographía

Artículu principal: Discographía de Gregory Porter
  • Issues of Life (2014)
  • Live in Berlin (2016)
  • One Night Only – Live in Royal Albert Hall (2018)
Bibliographía
Referencies
Vínculos externos

No comments: